تجهیز قطر با رادار‌های آمریکایی با برد 5 هزار کیلومتر جهت تقابل با موشک‌های ایران

قطر همسو با دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس و در اقدامی‌که نتیجه القا ایران هراسی از سوی واشنگتن است، به سامانه‌های راداری هشدار سریع مجهز می‌شود.

به گزارش فارس، قطر از کشورهای کوچک حاشیه خلیج فارس با آمریکا برای دستیابی به رادارهای هشدار سریع  به توافق رسیده‌اند.

به نوشته وبگاه «جینز دیفنس» «اشتون کارتر» وزیر دفاع آمریکا دهم سپتامبر در بحرین با این اعلام این خبر هدف از این قرارداد را «مقابله با موشک‌های ایران» نامید.

بر این اساس، کارتر در جلسه‌ای که در آن درباره همکاری‌های نظامی آمریکا در سطوح مختلف در خاورمیانه صحبت بود، گفت: «درست در همین هفته ما با قطر برای ارسال سامانه راداری با برد 5 هزار کیلومتر به توافق رسیدیم.حال این کشور می تواند دفاع موشکی خود را ارتقا دهد.»

وزیر دفاع آمریکا افزود که این اقدام در راستای ادغام شبکه دفاع هوایی منطقه‌ای است تا تهدید موشک‌های بالستیک ایران را کاهش یابد.

کارتر اظهار داشت: «پیشرفتی که ما در این زمینه و پیرامون ارتقا دفاع موشکی بالستیک رسیده‌ایم  مهم است زیرا ایران آزمایش‌های موشکی خود را  با بی‌اعتنایی به شورای امنیت سازمان ملل متحد انجام می‌دهد. به همین دلیل ما در حال تلاش  برای توسعه ساختار دفاع موشکی بالستیک که قابلیت‌هایی در سطح منطقه داشته تا استقرار موشک‌های پتریوت در کشورهای مختلف منطقه و نصب سامانه دفاع موشکی برد بلند «تاد» در امارات و نیز ارسال سامانه راداری هشدار سریع  به قطر و موارد دیگر را برنامه ریزی کرده‌ایم.»

قرارداد یک میلیارد و یک صد میلیون دلاری قطر با آمریکا برای خرید سامانه رادار هشدار زود هنگام « AN/FPS-132 » ساخت شرکت «ریتیون» است و پشتیبانی‌های لازم و تامین قطعات یدکی نیز در این توافق در نظر گرفته شده است.

 این رادار آرایه ویژه شناسایی و هشدار زودهنگام تهدید هوایی چون موشک‌های بالستیک است و برد آن 5000 کیلومتر می‌باشد.

چندی قبل نیز وبگاه یاد شده از تلاش‌های کویت، دیگر کشور حاشیه خلیج فارس در همین راستا خبر داد و نوشت: کویت از کشورهای کوچک حاشیه خلیج فارس، قصد ایجاد 2 پایگاه پرتاب موشک جدید «پتریوت» را دارد.

به نوشته وبگاه «جینز دیفنس» اسناد تایید شده‌ای در این زمینه در پایگاه اینترنتی بخش فرصت‌های شغلی فدرال ‌آمریکا در 19 آوریل سال جاری انتشار یافت.

بر اساس این گزارش، مهندسین ارتش آمریکا با انتشار آگهی‌هایی از شرکت‌هایی که مایل به انجام مناقصه  برای ساخت دو تاسیسات دفاع هوایی در پایگاه هوایی  «احمد الجابر » و «علی السالم» و نیز توسعه مرکز عملیات هوایی «ویستا» در جنوب شهر کویت، پایتخت این کشور هستند دعوت به همکاری نموده‌اند

اسناد منتشر شده از سوی آمریکا هنوز نوع سامانه‌هایی که قرار است در تاسیسات دفاع هوایی جدید مستقر شوند مشخص نشده اما به احتمال زیاد این مجموعه شبیه به 5 پایگاه موشکی «پتریوت» خواهند بود.

این پایگاه‌های جدید همانند نمونه‌های موجود در کویت مجهز به 5 سکوی پرتاب برای پرتاب کننده‌ها، محوطه بزرگ راداری، ایستگاه کنترل و برج مخابراتی و دیگر سازه‌های محافظتی خواهند بود.

نشریه یاد شده در خاتمه مدعی شد که تنها فرق اصلی بین سکوی پرتاب‌های جدید با نمونه‌های قبلی این است که اینبار گرای موشک‌های پتریوت به سمت ایران هستند.

نمونه‌های قبلی سامانه‌های موشکی پتریوت و پایگاه‌های آن که در دهه 90 میلادی ساخته شدند، به سوی عراق بودند.

سامانه دفاع هوایی موشکی پتریوت توانایی مقابله با موشک‌های بالستیک تاکتیکی، موشک‌های کروز، و جنگنده‌های دشمن را در هر شرایط آب و هوایی و در هر ارتفاعی دارا است. ویژگیهای کلیدی سامانه پاتریوت رادار مرکب چندکاره، هدایت تعقیب از طریق موشک و نرم‌افزار مدرن و همچنین عملکرد خودکار گسترده‌ است.

سامانه دفاع موشکی پتریوت توسط شرکت «ریتیون» در ماساچوست ساخته شده‌ است.

علاوه بر آمریکا، آلمان، یونان، رژیم اسرائیل، ژاپن، کویت، هلند، عربستان سعودی، مصر، اردن، اسپانیا و تایوان نیز مجهز به این موشک هستند و قطر هم قراردادی 7 میلیارد دلاری برای خرید این سیستم در سال 2014 امضا کرد. سامانه دفاع موشکی پتریوت به طور گسترده در جنگ عراق شرکت داشته و با استقرار در کویت، موفق به نابود ساختن برخی موشک‌های عراقی شلیک شده به کویت شد.

کویت کشوری در خاورمیانه است و با عراق و عربستان سعودی مرزهای خاکی و با ایران از راه خلیج فارس مرز آبی دارد.

«اندیشکده واشنگتن» نیز در گزارشی تحلیلی به توان موشکی ایران اشاره کرد و نوشت: ایران بزرگترین قدرت موشکی در خاورمیانه است و زرادخانه آن متشکل از بیش از هزاران موشک برد کوتاه ، متوسط و بلند بالستیک و احتمالا موشک‌های سطح به سطح هجومی کروز است. با وجودی که این موشک‌ها از نوع متعارف هستند، اما بسیاری از آن‌ها می‌توانند تجهیزات اتمی حمل کنند البته به شرطی‌که که این کشور به چنین قابلیتی نیز دست یابد.

به نوشته این اندیشکده ، در حالی‌که توافق اتمی ایران با قدرت‌های جهانی شاید چنین روزی (قابلیت حمل کلاهک اتمی با موشک) را دور نماید، ما این توافق محدودیت جدیدی در برنامه موشکی ایران اعمال نکرده است.

بر این اساس، کمیت نیروی موشکی ایران می‌تواند همراه با لغو تحریم‌ها در طول  15 سال شدت نیز یابد. تا آن زمان نیز افزایش فزاینده توان موشکی و سایبری ایران چالشی بزرگ برای توان دفاع موشکی منطقه و علیه اهداف حیاتی،زیر ساختی، نظامی و مراکز شهری است و به این دلیل هر تلاشی در زمینه بهبود توافق اتمی با ایران باید نگرانی ناشی از برنامه موشکی این کشور را رفع نماید.

 در خاتمه این گزارش آمده است: موشک‌ها نوعی ابزار تبلیغاتی ایران نیز محسوب می‌شوند و در هر رژه نظامی بر روی آن‌ها در حالی‌که شعارهای مرگ بر آمریکا، اسرائیل مشاهده می‌شوند  و حتی خواهان محو اسرائیل هستند رویت می شوند.ا ین موشک‌ها نشانگر رشد قدرت نظامی ایران بوده و برای این کشور توان موشکی ابزار جنگ روانی است.

میل 26 ارتش روسیه؛ بالگرد یا جرثقیل

میل 26 که توسط شرکت میل هلی کوپتر واقع در کشور روسیه طراحی و ساخته شده است و هواپیما را بلند می‌کند.

به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ نیروهای مسلح روسیه از زمان آغاز اتحاد جماهیر شوروی تاکنون در زمینه طراحی و تولید تجهیزات نظامی روند پرسرعتی را در پیش گرفته اند و تا به امروز توانسته‌اند ادوات پیشرفته‌ای را تولید نماید که همین تجهیزات پیشرفته موجب پیروزی نیروهای روسی در بسیاری از جنگ‌ها شده است.

 

در حال حاضر فدارسیون روسیه علاوه بر طراحی نمونه‌های پشرفته‌تری از سلاح‌های خود به تجهیزاتی همچون انواع جنگنده‌های چند منظوره‌، بالگردهای تهاجمی و ترابری، تانک‌های پیشرفته، سامانه‌های موشکی و تجهیزاتی از این دست مجهز شده که این ادوات برگ برنده " کرملین " در بسیاری از نبردها محسوب می‌شود.

 

 

روسیه دومین کشور در رتبه‌بندی نظامی موسسه " گلوبال فایرپاور " است؛ این کشور جمعیتی بالغ بر 142 میلیون و 470 هزار و 272 دارد که 70 میلیون نفر آنها نیروی در حال فعالیت می‌باشند که از این میان 1 میلیون و 355 هزار نفر هر ساله در این کشور به سن نظامی می‌رسند که 766 هزار و 55 نفر از آنها در خط مقدم هستند و 2 میلیون و 485 هزار نفر هم به صورت ذخیره اما آماده قرار دارند. مساحت روسیه 17 میلیون و 098 هزار و 242 کیلومتر است که 22 هزار و 408 کیلومتر آن مرز مشترک می‌باشد و همچنین این کشور  37 هزار و 653 کیلومتر خط ساحلی و 102 هزار کیلومتر راه آبی دارد.

 

میل-۲۶ یک بالگرد حمل‌ونقل چندمنظوره روسی و همچنین بزرگ‌ترین و پرقدرت‌ترین بالگرد تولید شده دنیا می‌باشد. میل-۲۶ اولین بالگرد مجهز به روتورهای ۸ پره با قدرت ۱۱۴۰۰ اسب بخار می‌باشد. این بالگرد با ظرفیت حمل ۲۰ تن بار جهت ماموریت‌های نظامی و غیرنظامی به کار برده می‌شود. اولین پیش‌نمونه آن در دسامبر ۱۹۷۷ به پرواز درآمد و تا سال ۲۰۱۱ حدود ۳۱۰ فروند آن تحویل مشتریان گردیده است.

 

 

مشخصات

نوع: بالگرد ترابری فوق سنگین

سازنده: روسیه

طراح: میل

اولین پرواز: ۱۴ دسامبر ۱۹۷۲

بکارگیری: نیروهای مسلح روسیه

وضعیت: فعال

کاربران اولیه: نیروی‌های مسلح اتحاد جماهیر شوروی، اوکراین، هند، بلاروس و قزاقستان

تعداد ساخت : حدود ۳۲۰ فروند

قیمت: ۲۵ میلیون دلار

 

بالگرد " میل 26 " بزرگترین و سنگین‌ترین بالگرد دنیا است که طراحی آن در سال 1970 و در زمان اتحاد جماهیر شوروی آغاز و در سال 1977 اولین پرواز آزمایش خود را انجام داد؛ این بالگرد در روسیه به نام " کروکودیل " نیز شناخته می‌شود که دلیل این نامگذاری ابعاد بزرگ و توانایی حمل بارهای سنگین توسط این بالگرد می‌باشد؛ " Mi-26 " در سازمان"  ناتو " به " Halo " معروف است.

 

فدراسیون روسیه قصد طراحی بالگردی را داشت که توانایی حمل باری آن " دوبرابر " بالگردهای ترابری زمان خودش باشد و به همین جهت " Mi-26 " را طراحی کرد و در سال 1981 در نمایشگاه هوایی پاریس از آن رونمایی کرد و در سال 1982 نیز فدارسیون روسیه اولین فروند از این بالگرد را تحویل گرفت و در سال 1983 نیز اولین اسکادران از بالگرد " Mi-26 " را تشکیل داد.

 

 

بعد از تولید انبوه این بالگرد و با توجه به قابلیت‌های آن توجه جهان به " Mi-26 " جلب شد تا این که در سال 1986 هند به عنوان اولین کشور خواهان به خدمت گرفتن این بالگرد در نیروی‌هوایی خود شد و از آن پس نیز کشورهایی همچون اوکراین و بلاروس و چندین کشور دیگر خواهان خرید این بالگرد شدند. هزینه تولید این بالگرد 10 تا 12 میلیون دلار است و تا کنون 320 فروند از آن ساخته و به خدمت گرفته شده است.

 

مهم‌ترین ویژگی " Mi-26 " استفاده از همان رمپ به کار رفته در هواپیمای " C 130 " می‌باشد که باعث می‌شود تجهیزاتی مانند نفربرها و یا نفرات به راحتی وارد بالگرد شده و از آن خارج شوند، این محفظه طولی بیش از 10 متر، عرض بیش از 3 متر عرض و دارای بیش از 2.5 متر ارتفاع است و قادر می‌باشد محموله‌ها و ادوات جنگی تا وزن 9 هزار و 889 کیلوگرم را در خود جای دهد و یا 80 نفر را جابه‌جا کند و می‌تواند 60 برانکارد را حمل نماید.

 

برای این بالگرد که طولی بیش از 35 متر، عرضی بیش از 3 متر، بیش از 8 متر ارتفاع، وزنی خالی بیش از 25 تن و با محموله بیش از 50 تن تعداد 5 خدمه پروازی در نظر گرفته شده است؛ این بالگرد برای پرواز به دو موتور " ZMKB Progress D136 turboshafts " که هر موتور قدرتی در حدود 10 هزار اسب بخار را تولید می‌کنند؛ مجهز شده که این قدرت باعث می‌شود که " Mi-26 " با سرعت 295 کیلومتر در ساعت حرکت کند؛ این بالگرد دارای سقف پروازی بیش از 1 هزار و 500 کیلومتر می‌باشد و همان طور که گفته شد قادر به حمل 80 نفر نیروی نظامی و یا 60 تخت برانکارد و یا 20 تن محموله است.

 

 

فدارسیون روسیه بعد از تولید " Mi-26 " با توجه به نیازهای خود این بالگرد را در مدل‌های " Mi-26A " که نمونه توسعه یافته " Mi-26 " با سیستم ناوبری به روز بود؛ " Mi-26T " برای کارهای غیر نظامی؛ " Mi-26TP " در دو مدل که یکی با قابلیت حمل بیش از 7 هزار لیتر آب برای کار در سازمان آتش‌نشانی روسیه و مدل دیگر در سازمان زمین‌شناسی روسیه به کار گرفته شد؛ " Mi-26P " که کاربرد غیر نظامی دارد و برای حمل و جابه‌جایی مسافر با ظرفیت بیش از 60 نفر طراحی شده؛ " Mi-26PP " که برای جنگ الکترونیکی به پرواز درآمد؛ " Mi-26S " برای امدادرسانی طراحی شده مانند حادثه چرنوبیل؛ " Mi-26TZ " که یک تانکر سوخت‌رسان با ظرفیت بیش از 12 هزار لیتر سوخت که قابلیت سوخت‌رسانی به هواپیما و وسایل نقلیه زمینی را دارد؛ " Mi-26MS " به گونه‌ای طراحی شده که بالگرد را به یک درمانگاه پزشکی با تمام امکانات تبدیل کرده؛ " Mi-26TM " که با قرار گرفتن اتاق اپراتور در زیر محفظه بالگرد به جرثقیل تبدیل شده؛ " Mi-26M " که آخرین و پیشرفته‌ترین مدل بالگرد " Mi-26 " است که با افزایش توان موتور قابلیت حمل بار و نفرات را در تمامی شرایط‍ آب‌وهوایی دارا می‌باشد؛ طراحی و تولید نمود.

 

 

با توجه به پیشرفت‌های شگرفی که روسیه در زمینه طراحی و ساخت تجهیزات پیشرفته نظامی دارد و با توجه به تجربه آنها در ساخت ادواتی مانند بالگرد " Mi-26 " که می‌توان آن را برگ برنده " کرملین " در میدان نبرد دانست باید دید که این کشور با تلفیق تجربه و پیشرفت چه دستاورد بزرگ دیگری را کسب خواهد کرد.

روایت سرلشکر فیروزآبادی از پشت صحنه نظامی شکار «ریگی»

رئیس سابق ستاد کل نیروهای مسلح در گفتگویی در رابطه با توافق ایران و سوریه برای حمایت نظامی، شیوه دستگیری ریگی، کودتا علیه دولت شهید رجایی و همچنین ساخت و سازهای حاشیه‌دار در عشرت آباد پاسخ داد.

به گزارش تسنیم، سرلشکر سید حسن فیروزآبادی مشاور عالی مقام معظم رهبری و رئیس سابق ستاد کل نیروهای مسلح در گفتگویی به تشریح عملیات دستگیری «ریگی» پرداخت و گفت:وزارت اطلاعات ریگی را از پاکستان تا دُبی تعقیب کرده بود. در دبی وقتی «مالک» بلیط هواپیما را گرفت و قطعی شد که می‌خواهد با آن هواپیما پرواز و عبور کند به ما خبر دادند که الان وقتش است.

او همچنین در بخشی از صحبت‌هایش به فعالیت‌های در ابتدای انقلاب اشاره کرد و از تلاش برخی برای کودتا علیه شهید رجایی سخن گفت.

اهم اظهارات فیروزآبادی را در ادامه بخوانید:

*من اولین حکمی که در انقلاب گرفتم در 20 اسفند 1357 بود. اولین مسئولیتم، تزکیه دانشگاه مشهد از ساواکی‌ها بود. تقریبا 3 الی 4 ماه طول کشید تا تمام پرونده‌ها بررسی شوند.شکل پرونده‌ها هم جالب بود؛ چون ساواک منحل شده بود همه چیز را با خود یا برده و یا نابود کرده بودند، تقریبا همه پرونده‌ها را برده بودند. ما به کمیته متوسل شدیم. کمیته گفت مرحوم حاج آقا طبسی باید موافقت کنند. ایشان (مرحوم آیت‌الله واعظ طبسی) هم فرمودند آقای فیروزآبادی می‌تواند بیاید اسناد را ببیند.

 *کمیته در محل حزب رستاخیز سابق مستقر شده یود. یک سالن اجتماعات داشت و به من گفتند شما هر مدرکی می‌خواهید اینجاست. در آن سالن حدود 200 گونی دیده می‌شُد که داخلش پر از اسناد و مدارک بود. از همان گونی‌ها سوابق دانشجویان، اساتید و کارمندان ساواکی را پیدا کردیم و با انجام مجموعه اقداماتی دانشگاه از وجود ساواکی‌ها تزکیه شد.

*پس از مدتی که در جهاد سازندگی بودم، در دولت شهید رجایی مرا به وزارت بهداشت دعوت کردند که بنی‌صدر مخالفت کرد، پس از آن من را به هلال احمر دعوت کردند.شهید رجایی به من فرمودند شما برو هلال احمر، من گفتم نمی‌شود، هلال احمر با آن سابقه جای من نیست. شهید رجایی دیگر چیزی نگفتند، تا اینکه در محضر حضرت آقا‌ (حضرت آیت‌الله خامنه‌ای) به هندوستان رفتیم. از سفر هندوستان که برگشتیم شهید رجایی دوباره مرا صدا زدند، خواستند که حتماً به هلال‌احمر بروم. من به ایشان گفتم بنا به دلایلی که عرض کردم نمی‌توانم بروم. شهید رجایی فرمودند که این بار فرق می‌کند؛ این بار کسی که در هلال احمر است می‌خواهد با بنی‌صدر علیه من کودتا کنند و آن فرد بعد از کودتا قرار است نخست‌وزیر بنی‌صدر شود. من هم گفتم اگر قضیه از این قرار است، ایردای ندارد، می‌روم هلال احمر.

*من رئیس هلال احمر شده بودم. یک روزی روی میزم نامه‌ای را گم کردم. کشوی میزم را باز کردم تا نامه را پیدا کنم، دیدم پشت کشو نامه‌ دیگری افتاده است، آن نامه را بیرون آوردم و خواندم. برایم جالب بود. آن نامه، نامه‌ای بود که دکتر بهزادنیا به عنوان نخست‌وزیر دولت کودتا! به بنی‌صدر نوشته بود و اعضای کابینه خود را خطاب به وی معرفی کرده بود. یعنی کار تا جایی پیش رفته بود که دولت‌شان را هم آماده کرده بودند.(خنده)

*البته برخی از افرادی که اسمشان در آن لیست آمده بود، سالها بعد از انقلاب در کشور کار کرده بودند و به همین دلیل این سند را هیچ‌وقت فاش نکرده‌ام.


*آقای عبدالله نوری نماینده حضرت امام در جهاد شدند. نوری و تیم وی وضع جهاد را به هم ریختند. شورای جهاد از هم پاشید. آنوقت نخست وزیر مرا صدا کرد و گفت شما جهادی هستی، برو جهاد که ا‌ن‌شاءالله بتوانی جهاد را حفظ کنی. سیاست هم این بود جهاد به عنوان یک نیروی انقلابی بماند. پس از آن امام، رئیس دولت را خواسته و فرموده بودند که من از دولت می‌خواهم که بیاید در جنگ وارد شود. آنوقت و پس از فرمان امام، مجدداً نخست وزیر مرا صدا کرد و گفت: ‌شما می‌توانی این کار انجام دهی و امام این را از من خواسته و شما می‌توانی این کار را انجام دهید.

*ما فکر می‌کردیم جنگ 8 روزه تمام خواهد شد نمی‌دانستیم قرار است 8 سال طول بکشد.

*اگر در اصولگرایان آدم انقلابی باشد خوب است؛ اگر در اصلاح‌طلبان هم آدم انقلابی باشد برایمان خوب است؛ ما با انقلابیون هستیم و انقلابیون انقلاب را حفظ می‌کنند. آقای پزشکیان هم اصلاح‌طلب است، اما به لحظ ذاتی انسان انقلابی است و در جامعه پزشکی هم آدم انقلابی بوده و هیچگاه از خطوط انقلابی خارج نشده است.

*مسئله عبدالمالک ریگی مسئله سنگینی برای کشور بود. خود من هم چندین مصاحبه راجع به او  داشتم که مردم او را بشناسند. به آمریکایی‌ها هم گفتم که به او اعتماد نکنند.

*وزارت اطلاعات ریگی را از پاکستان تا دُبی تعقیب کرده بود. در دبی وقتی «مالک» بلیط هواپیما را گرفت و قطعی شد که می‌خواهد با آن هواپیما پرواز و عبور کند به ما خبر دادند که الان وقتش است. به من ساعت 11:30 شب گفتند هواپیمای ریگی ساعت 12:15  وارد آسمان ایران می‌شود، باید به زمین بنشانید. در ضمن نگفتند هم از کدام مرز  وارد آسمان ایران می‌شود. بلافاصله پس از این اعلام، من دیگر فرصت اجازه گرفتن و تنظیم آن را نداشتم، به هرحال شرایط، شرایط اضطراری بود و در شراط اضطرار فرمانده اختیار دارد فوراً عمل کند. چون فرصت بسیار کم بود بلافاصله به فرمانده ارتش دستور دادم که همه پایگاه‌های پدافند هوایی در دورتادور مرزها را آماده باش داده و منتظر دستور من باشد تا بگویم از کدام مرز به سمت هواپیماهای ریگی بروند.

*مرز بندرعباس برای فرمانده ارتش مشخص و قرار شد که هواپیمایی که از آنجا عبور می‌کند را بگیرند. هواپیما 12:20 وارد خاک ایران شد و بلافاصله جنگنده‌ها را به سمت آن هواپیما رساندیم،  خلبانان ما به آن هواپیما دستور دادند که فرود بیاید!. اما خلبان خارجی قبول نکرد و گفت از آسمان ایران عبور می‌کنم.خلبان در صحبت‌های اولیه گفت من فرود نمی‌آیم و مسیرم جای دیگری است. چون من دستور قطعی داده بودم که این هواپیما باید بنشیند، ارتش هم بر این اساس برنامه‌ریزی کرده بود و گفته بود اگر فرود نیایی ما با شما برخورد می‌کنیم.

*شلیک هم به سمت آن هواپیما شد؛ نه به خودش بلکه به هر دو طرف هواپیما. تا خلبان مطمئن شود که ارتش شوخی ندارد و او بالاخره قبول کرد که بیاید و بنشیند. این عملیات زیبایی‌های خاصی داشت و من آن را لطف خداوند می‌دانم.

*اولاً دستور را که دادم می‌دانستم که  اگر آن هواپیما را می‌زدند، فردای همان روز من را به دادگاه نظامی می‌فرستادند و می‌گفتند به چه حساب هواپیما را زدی؟ و به چه حقی مردم بی‌گناه را کشتی؟ و چرا اینقدر بی‌آبرویی در دنیا برای کشور درست کردی؟ ولی من دستور را دادم و تلفن را قطع کردم. ارتش هم باید دستور را اجرا می‌کرد. به هرحال هواپیما نشست و ریگی دستگیر شد و مردم از هواپیما بیرون آمدند.

*در مذاکرات هسته‌ای و برجام حرفی از نیروهای مسلح ایران نیست. ولی آنجاهایی که به نوعی به این مسئله اصابت می‌کرد و چون ما امتداد خط را می‌دیدیم آمدیم تحفظ گذاشیتم و شورای عالی امنیت ملی برجام را با آن شروط به رای گیری گذاشت.در مجلس هم که بحث شد نماینده ما به آنجا رفت و نظراتمان را مطرح کرد و در واقع چیزی که به عنوان برجام نهایتاً مقام معظم رهبری اجازه دادند انجام شود چیزی بود که با خرد جمعی و با تکیه بر ارزش‌های نطام جمهوری اسلامی تهیه شده بود.

* آمریکایی‌ها تلاش کردند در طی مذاکرات هسته‌ای بحث‌های نظامی را مطرح کنند که یادتان هم هست من بیانیه 12 صفحه‌ای به آقای ظریف نوشتم و به لوزان فرستادم. در آن صفحات توضیح دادم که بخش دفاع شوخی ندارد و نباید در این زمینه مذاکره‌ای صورت بگیرد. بخش دفاع کار خود را می‌کند و این را مفصل و با جملات دقیق و اثرگذار به آقای ظریف نوشتم و همان نامه هم کار خود را کرد.آقای ظریف هم انصافاً مجاهدت کردند و تلاش کردند که اجازه ندهند این مسائل مطرح شود و طرف‌هایمان نتوانستند آن چیزی را که می‌خواستند در متن بگنجانند.

*ما اجازه بازدید از هیچ مرکز نظامی را نداده و نخواهیم داد و اصلا بنای این نیست و راه ندارد.

*(در پاسخ به این سئوال که توافقنامه امنیتی بین ایران و سوریه امضا شده؟ شایعه کرده‌اند که این توافقنامه مربوط به زمان آقای حافظ اسد است که بین دو طرف امضا شده بود که اگر هرکدام از طرفین درگیر جنگی شدند به کمک آن کشور دریگر برود؟ صحت دارد چنین توافقنامه‌ای؟)خیر چنین موافقت‌نامه ای وجود ندارد.حافظ اسد آدمی بود روشن بین و موضع ایران را درک و از آن حمایت می‌کرد. ولی هیچ قرارداد و تعهدی بین دو کشور وجود ندارد. نه در گذشته و نه جدیداً چنین مواقفت‌نامه وجود نداشته است.

*نقش ما درعراق و سوریه یک نقش مستشاری است. البته به یمن هیچ مستشاری هم نفرستادیم. این جوسازی‌هایی هم که انجام دادند دروغ است، موشک هم به یمن نفرستادیم. یمن بزرگترین متحد روسیه است و از قدیم موشک داشته‌اند و مجهز بودند.

* یکی از مسائل سیاسی که در همین شهر تهران انجام شد وجوسازی سنگینی هم روی آن صورت گرفت همین ساختمان سازی ساختمان بسیج اقشار در منطقه عشرت‌آباد بود. به یک باره ما دیدیم شهردار تهران، دادستان کشور درباره آن شروع به اظهار نظر کردند. من نزد رئیس قوه قضاییه رفتم. گفتم آقای رئیس قوه قضاییه؛ ما در نیروهای مسلح اجازه داریم ساختمانی را که متعلق به خودمان است را ارتقا بدهیم ساختمان سازی کنیم چون مربوط به بخش دفاع است و ممنوعیتی ندارد مگر آنکه بر و کف آن ساختمان به خیابان شهر تماس پیدا کند که در آن صورت شهردای فرصت 2 ماهه داردکه آن را تایید کند و من هم مستندات را به مراجع قضایی فرستاده‌ام، آقای آملی گفتند به من چنین چیزی نگفتند اما شما یک نسخه هم به من بفرستید که به ایشان هم یک نسخه از گردش کار دادیم.پس از آن دیگر هیچکس حرفی نزد و به هیچکس نه به میراث فرهنگی، نه به شهرداری، نه به جاهای دیگر آن ساختمان سازی آسیبی نزد.

خط و نشان جنگنده J20 برای F22 آمریکایی

چنگده جی-۲۰ هواپیمای جنگنده نسل پنجمی است که پنهان‌کار بوده و در گروه صنایع هوایی چنگدو چین برای ارتش آزادی‌بخش خلق طراحی شده‌است.

به گزارش  باشگاه خبرنگاران جوان؛ چنگدو جی-۲۰ هواپیمای جنگنده نسل پنجمی است که پنهان‌کار و دو موتوره است و در گروه صنایع هوایی چنگدو چین برای ارتش آزادی‌بخش خلق طراحی شده‌است.

این جنگنده نخستین پروازش را در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۱ انجام داد و تا سال ۲۰۱۴ چهار پیش‌نمونه از آن ساخته شده است.

چنگدو جی۲۰ جنگنده‌ای چندمنظوره و تک‌سرنشین و با بال‌مثلثی است که هم برای مأموریت‌های هوابه‌زمین و هم برای مأموریت‌های برتری هوایی طراحی شده‌است. جی۲۰ از همتاهای آمریکایی (اف-۲۲ و اف-۳۵) و روسی (سوخو پک فا) خود بزرگتر است و بدنه‌ای کشیده دارد. ویژگی عجیب این هواپیما وجود بالچه‌های کوچکی است که جلوتر از بال اصلی هواپیما و در دو طرف دماغه نصب می‌شوند. به هواپیمایی که از این نوع پیکربندی استفاده کرده باشد نیز هواپیمای کانارد گفته می‌شود.

اولین پرواز جی 20 در 11 ژانویه 2011 تقریبا 15 دقیقه طول کشید و در طول پرواز نیز یک فروند جنگنده J-10S ساخت Chengdu آن را اسکورت می‌کرد. بعد از اولین پرواز موفقیت آمیز این جنگنده، مراسمی رسمی برگزار شد. در این مراسم افرادی همچون: خلبان تست کننده جی 20 به نام لی گنگ (Li Gang) و مدیر طراحی بانگ وی (Yang Wei) به همراه ژنرال لی آندونگ (Li Andong) (معاون مدیر کل دپارتمان ملی تسلیحات و مدیر کمسیون علم و فناوری دپارتمان تسلیحات ملی در PLA از سال 2000 میلادی) حضور داشتند.

 

چین بعد از آمریکا و پیش از روسیه به عنوان سومین کشور دنیا که تمام مراحل ساخت و آزمایش پرواز یک جنگنده حقیقی و رادار گریز را خود انجام داده است انتخاب گردید.

 

روزنامه گاردین گزارش داد: با این که کارشناسان از سرعت طراحی و ساخت این هواپیما شگفت زده شده اند اما با این حال می‌گویند که هنوز قدرت نظامی چین نسبت به آمریکا عقب است و توان نیروهای نظامی چین تنها بر منطقه تحت سلطه خودشان محدود است . 

 

** سوخو پک فا روسی رقیب جی20چینی

هواپیمای جنگنده نسل پنجم روسی که توسط شرکت سوخو در روسیه طراحی و ساخته می‌شود. اولین نمونهٔ آزمایشی این هواپیما که سوخو ت-۵۰ نام دارد، نخستین پرواز خود را در ۲۹ ژانویه ۲۰۱۰ با موفقیت انجام داد. تولید این جنگنده در همین سال آغاز شده و قرار است از سال ۲۰۱۶ وارد فعالیت رسمی در ارتش روسیه شود.

 

پک‌فا هواپیمایی دوموتوره و تک‌خلبانه با توانایی پرواز ابر پیمایشی و هواپیمای پنهان‌کار روس‌ها است. سوخو پک‌فا یک جنگنده چندمنظوره است که هم برای ماموریت‌های برتری هوایی و هم برای ماموریت‌های حمله به زمین استفاده خواهد شد. نام پک فا کوتاه شده نام روسی این جنگنده است که به معنای "هواپیمای تاکتیکی پیشرفتهٔ آینده" است. این هواپیما با نام‌های سوخو تی-۵۰، برنامه-۷۰۱ و جنگنده-۲۱ نیز شناخته می‌شود. نمونه‌های اولیه تولیدی سوخو پک فا به طور موقت با موتورهای ارتقایافته سوخو-۲۷ ساخته می‌شوند تا طراحی موتور مخصوص این هواپیما که یک طرح کاملاً جدید است به پایان برسد.

** مشخصات جی20

یک هواپیمای تک سرنشین و دوموتوره است که  تا حدی بزرگتر و سنگین تر از Sukhoi T-50 و Lockheed Martin F-22 Raptor است. طول آن در حدود 75 فوت (23 متر) و دهانه بال‌ها 45 فوت (14 متر)  است و انتظار می‌رود که در لحظه بلند شدن جنگنده، توانایی تحمل حداکثر وزن 75000 الی 80000 پوند (34000 تا 36000 کیلوگرم ) را دارا باشد. نمونه اولیه با استفاده از موتورهای روسی Saturn 117S می‌تواند قدرتی معادل 32000 پوند (15000 کیلو گرم) ارائه نماید که به گفته سخنگوی پنتاگون (Col.David Lapan) یکی از نشانه های مشکلات طراحی این هواپیما است.

 

 

این هواپیما با استفاده از 2 نوع موتور توربوفن همراه با رانش بالای 13200 کیلوگرم و مجهز به نازل های بردار کنترل رانش (TVC) ساخته می‌شوند که هر دوی آنها در چین ساخته شده اند. با این حال Richard Aboulfia گفته که موتورهای WS-10 از ضعف سانحه و احتمال خرابی در آسمان رنج می‌برند. جی 20ممکن است در سرعت پایین چابکی کمتری نسبت به Lockheed Martin F-22 Raptor یا PAK-FA داشته باشد، امااز توانایی حمل سلاح بیشتر در داخل محافظ داخلی و همچنین ظرفیت حمل سوخت بیشتر بهره می‌برد.

 

جی 20 دارای بدنه طویل و پهن می‌باشد و همچنین ورودی موتورهای آن به نسبت سایر نمونه ها کوچکتر هستند. بال ها از نوع مثلثی می‌باشند و بالچه های تعادلی (Canard) نیز رو به جلو هستند. آسمانه (Canopy) از نوع محدب و همچنین خروجی اگزوزها از نوع متغیر و حلقوی می‌باشد. بخش جلویی جی 20 شبیه F-22 Raptor و بدنه و دم آن شبیه نمونه اولیه Sukhoi T-50 است.

** رونمایی از  نسل جدیدی از هواپیمای رادارگیرز J20 چین

به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، رونمایی از این جنگندۀ پیشرفته، دیروز (سه‌شنبه) برای نخستین بار در نمایشگاه هوایی چین در شهر ژوهای صورت گرفت. چین امیدوار است با رونمایی از این جنگنده که نسل پنجم جنگنده‌های رادار گریز می‌باشد، فاصله خود با آمریکا را در زمینه تسلیحات نظامی، کاهش دهد.

 

 

با این حال به گفته پژوهشگران، جنگنده J20 شبیه به جنگنده F22 شرکت لاکهید مارتین است، ولی توانایی آن در حد این جنگندۀ آمریکایی نیست. رونمایی از این جنگندۀ جدید درحالی صورت می‌گیرد که پکن همه تلاش خود را برای تقویت جایگاهش در منازاعات منطقه‌ای با همسایگانش درباره مناطقی در دریای شرقی و جنوبی چین، به کار بسته است.

به نظر می‌رسد چین با رونمایی از این جنگنده پیشرفته قصد رقابت با رقیب آمریکایی خود در زمینه تجهیزات نظامی را دارد تا در مقابل برخی اظهارنظرهای مقامات آمریکایی خودنمایی کند که آمریکایی‌ها جرات مقابله با پرجمعیت‌ترین کشور جهان را نداشته باشند.

مخرب ترین موشک هسته ای جهان

 

اینفوگرافیک زیر را به بهانه انتشار گسترده تصاویری از موشک قاره پیمای «سارمات» ساخت روسیه که مخرب ترین موشک هسته‌ای جهان است مشاهده کنید.

 

 

نسل جدید جنگنده‌های تولید پاکستان

تولید جنگنده جی اف 17 در پاکستان وارد مراحل جدید شده و ورژن 3 این جنگنده از قابلیت‌های زیادی برخودار است که حتی از نسل چهارم جنگنده‌ها در جهان قوی‌تر می‌باشد.

به گزارش فارس، تولید جنگنده جی اف 17 در پاکستان وارد مراحل جدید شده و ورژن 3 این جنگنده از قابلیت‌های زیادی برخودار است که حتی از نسل چهارم جنگنده‌ها در جهان بیشتر می‌باشد.

جی اف 17 ورژن 3 به خوبی قادر به رقابت با اف 16 آمریکا، سوخوی 27 روسیه و میراژ 2000 فرانسه است.

وزن نسل جدید جی اف 17 به دلیل استفاده از آلیاژ سبک اما مقاوم کاهش یافته و با تقویت موتور شتاب این جنگنده بیشتر شده است.

به گزارش دیلی اکسپرس،جنگنده‌های جدید تولید پاکستان رادار گریز است و توسط دشمن قابل شناسایی نیست.

ورژن 3 جی اف 17 قادر است اهداف زمینی و هوایی را از فاصله دور و با هدف‌گیری دقیق منهدم کند و به انواع موشک زمین به زمین و هوا به هوا مجهز شود.

نسل جدید جنگنده‌های جی اف 17 مجهز به سیستم سوختگیری در حال حرکت است بنابراین می‌تواند مسیرهای طولانی را طی کند.

این جنگنده به خوبی قادر است اهداف خود را از فاصله 2500 کیلومتری شناسایی و به سرعت خود را به آن نزدیک کند.

این جنگنده با مجهز شدن به موشک کروز بابر و رعد می‌تواند اهداف خود را از فاصله دور منهدم کند.

تولید این جنگنده بسیار کم هزینه است و می‌توان با 32 میلیون دلار آن را تولید کرد.

آمریکا جنگنده اف 16 خود را به قیمت 87 میلیون دلار می‌فروشد این در حالی است که پاکستان قادر خواهد بود جنگنده جی اف 17 را با 32 میلیون بسازد و به قیمت 34 میلیون دلار بفروشد.

به گزارش صنایع دفاعی پاکستان در حال حاضر 58 درصد جنگنده جی اف 17 در پاکستان تولید و بقیه با کمک چین ساخته می‌شود.







 

شیطان روسی را بشناسیم

روسیه دارای زرادخانه بزرگی از موشک های هسته ای است که می تواند فقط با زدن یک کلید جهان را نابود کند.
 

به گزارش العالم، روزنامه انگلیسی "سان" با انتشار گزارشی درباره تخمین کارشناسان نظامی، نوشت در صورت آغاز جنگ جهانی سوم، بمب های هسته ای روسیه قادر است، سواحل شرقی امریکا را در مدت سه دقیقه نابود نماید.

 اسپونتیک با انتشار گزارش روزنامه سان به نقل از یک کارشناس انگلیسی به نام "کریگ روبرتز" نوشت یکی از موشک های هسته ای می تواند برای همیشه ایالت نیویورک را نابود کند. علاوه بر این پنج تا شش موشک "ساناتا" (شیطان) کافی است تا ساحل شرقی آمریکا را از صحنه گیتی حذف نماید.

این کارشناس افزود: به اذعان کارشناسان انگلیسی، موشک های بالستیک قاره پیمای "آر- 36 ام 2" مشهور به " ویوود" که ناتو از آن به نام "شیطان" یاد می کند قادر است قوی ترین کلاهک جنگی هسته ای در جهان را حمل کند و این کلاهک های جنگی موشک های روسیه هزار برابر قوی تر از کلاهک جنگی استفاده شده توسط آمریکا در بمب هسته ای حمله به ژاپن است.

 

به نوشته پایگاه روسی "زویزدا"، چنین مشهور است که موشک "ویوود" بزرگترین و خطرناک ترین موشک جهان است و وزن آن به 210 تن می رسد و دارای 10 کلاهک هسته ای است که وزن هر کدام از آنها 750 کیلوگرم است. همچنین برد این موشک، شانزده هزار کیلومتر است.

روسیه دارای 74 سکوی پرتاب این نوع موشک ها در سراسر خاک خودش است که این سکوها یکی از بنیانهای سپر هسته ای این کشور به شمار می آیند.

پاسخ‌های ارتش ایران به اتهام 'ناکارآمدی در جنگ با عراق'

در حدود سه دهه ای که از پایان این جنگ سپری شده، فضای حاکم بر بسیاری از روایت های رسمی این بوده که ارتش، کارآمدی لازم را برای دفاع از کشور در مقابل عراق نداشته و بار اصلی این دفاع، به عهده سایر نیروهای مسلح بوده است.

بخشی از این رویکرد، به گفته منتقدان آن، در قالب "نادیده گرفتن نقش واقعی" نیروهای زمینی، هوایی و دریایی ارتش در زمان جنگ بوده و بخشی خبرسازتر، شامل انتشار اتهامات مشخص به عملکرد نیروی زمینی ارتش می شده است. تا جایی که در بسیاری از فیلم ها، داستان ها، نقل قول ها و مستندهای مرتبط با جنگ، افسران نیروی زمینی به صورت مردان بهانه جویی به تصویر کشیده شده‌اند که جلوی ابتکارات سپاه را می‎گیرند، توان درک بسیجی ها را ندارند و با اصرار بر روش های "کلاسیک"، دست و پای نیروهای انقلابی را در میادین نبرد می‌بندند.

چرا S-400های روسی به پرنده‌های اسرائیل و آمریکا شلیک نکردند؟

 

شاید این سوال در ذهن بسیاری از علاقه مندان به محور مقاومت شکل گرفته باشد که چرا سیستم‌های پیشرفته روسیه که در خاک سوریه مستقر هستند، به اقدام نیروی هوایی آمریکا و پیش‌تر، تجاوزات رژیم صهیونیستی به آسمان سوریه پاسخ ندادند؟

به گزارش مشرق، خبر بسیار تلخ، غم انگیز و خشمگین کننده بود: ۱۸۰ سرباز سوری در حمله هوایی جنگنده های آمریکایی در دیرالزور شهید و زخمی شدند.

آمریکا بلاخره مستقیما زهر خود را به دولت سوریه ریخت. علی رغم «اشتباهی» خواندن و «اظهار تاسف» مقامات آمریکایی درباره این رویداد، تقریبا هیچ ناظر آگاهی نبود که نداند که چه اندازه این حمله، پیرو فتنه انگیزی چند روز قبل تر صهیونیست ها در سوریه، عامدانه و برنامه ریزی شده بود.

شاید اوباما قصد دارد در آخرین ماه های حضورش در قدرت، آخرین تلاش های خود را برای سرنگونی دولت سوریه انجام دهد تا آن را به عنوان آخرین «دستاورد» خود در سیاست خارجی، در ویترین «افتخارات» خود جای دهد.

درباره جوانب و ابعاد این اقدام ناجوانمردانه و جنایتکارانه آمریکا بحث های زیادی می توان مطرح کرد، اما شاید این سوال در ذهن بسیاری از علاقه مندان به محور مقاومت شکل گرفته باشد که چرا سیستم های پیشرفته دفاع هوایی روسیه که در خاک سوریه مستقر هستند، به این اقدام نیروی هوایی آمریکا، و پیش تر، تجاوزات مکرر رژیم صهیونیستی به آسمان سوریه پاسخ ندادند؟

قطعا پاسخ قطعی و دقیق به این سوال، نیازمند دانستن کنه افکار رهبران کرملین و جزییات طرح های پیدا و پنهان آن ها در سوریه به طور خاص و در منطقه و عرصه بین‌المللی به طور عام است.

اما با بررسی شرایط و زمینه های حضور و نقش آفرینی روسیه در ورای مرزهایش، شاید بتوان پاسخ هایی به این پرسش داد.

در این نوشتار، با طرح چند سوال اساسی، سعی در علت یابی عدم واکنش روسیه به تجاوزات آمریکا و اسراییل به خاک و آسمان سوریه داریم:

آیا روسیه توان واکنش را دارد؟
آیا روسیه اراده‌ لازم برای واکنش را دارد؟
چه انتظاراتی می توان از روسیه داشت؟

توان روسیه

روسیه و آمریکا از پس از پایان جنگ جهانی و شروع دوران جنگ سرد، راهبرد های نظامی متفاوتی داشته اند. در جریان جنگ سرد، آمریکا برای اعمال قدرت در آب های دور از مرزهای سرزمینی خود، متکی به ناوهای هواپیمابر بود و این راهبرد هنوز هم ادامه دارد. اما از آن سو، روسیه، از دوران اتحاد شوروی، این فرودگاه های متحرک دریایی را هدف نسبتا آسانی برای هواپیماهای دورپرواز مستقر در ساحل و موشک های کروز ضد کشتی می دانست.

در صورت در گرفتن جنگ متعارف مستقیم بین روسیه و آمریکا (منظور جنگ غیرهسته ای است) بمب افکن های راهبردی روسیه، Tu-۹۵ M Backfire می توانند به سرعت و به راحتی از پایگاه هایی در عمق گستره پهناور روسیه برخیزند، موشک های قدرتمند کروز را از فاصله ای ایمن شلیک و ناوهای هواپیمابر آمریکایی را هدف قرار دهند.

به قول برخی کارشناسان نظامی روس، خلبانان این بمب افکن ها می توانند بی درنگ به خانه بر گردند و در حالی که قهوه داغ خود را مزمزه می کنند، اخبار تلفات آمریکایی ها را از CNN تماشا کنند! در ضمن در چنین جنگی، حتما نیاز به نابودی کامل یک ناو هواپیمابر نیست، کافی است که آن اندازه خسارت به آن وارد شود که برای چند ماه از مدار عملیاتی خارج شود، و خب در این دوران قرار نیست جنگ در این سطح، تا چند ماه به طول بیانجامد.

منطق روسی بسیار ساده و البته عقلانی است: ساخت هر ناو هواپیمابر با سوخت اتمی آمریکا، حدود ۱ میلیارد دلار هزینه برمی دارد. هر موشک کروز ضد کشتی به طور میانگین، حدود ۱ میلیون دلار هزینه دارد. با پول ساخت یک هواپیمابر می توان ۱۰۰۰ موشک قدرتمند کروز تهیه کرد. کافی است تنها در یک مقابله، از ۱۰۰۰ موشک تنها درصدی از آن ها به هدف بنشینند، آن گاه ماموریت انجام گرفته است. بگذریم از این که موشک های کروز روسی به لحاظ دقت فوق العاده، شهرتی عالمگیر دارند و روز به روز با توسعه سیستم های الکترونیک هدایتی، دقیق تر هم می شوند.

روس ها آن چنان به دقت موشک های خود اطمینان دارند که یک بک فایر Tu-۲۲M روسی تنها یک موشک Roduga Kh-۲۲ مجهز به کلاهک هسته ای حمله می کند. به گفته کارشناسان نظامی، بیل سوئیتمن و بیل گانستون، این موشک ها را می توان طوری برنامه ریزی کرد که درست از پنجره پنتاگون وارد ساختمان آن شود! تازه باید خاطرنشان کرد که Kh-۲۲ ساخت دوران اتحاد شوروی است.

راهبرد آمریکا برای مقابله با موشک های کروز روسیه، تنها پروژه ساخت «F-۳۵» بوده که تا امروز حدود «۱ تریلیون دلار» هزینه داشته است. شرکت لاکهید مارتین، سازنده اف۳۵ مدعی است که این جنگنده ها از چنان سیستم های الکترونیک فوق پیشرفته ای برخوردارند که می‌توانند هر چیزی را که به سوی آن ها می آید «jamming» کنند(ایجاد اختلال سیستمی و انحراف در پرتابه ها از طریق امواج الکترونیک).

با این حال روسیه یک ابزار قدرتمند ضد هواپیما در اختیار دارد که برتری هوایی آمریکا را(حتی اف-۳۵) را به چالش می کشد: S-۴۰۰ Triumf

S-۴۰۰

سامان دفاع هوایی اس۴۰۰، یک سامانه نسبتا ارزان قیمت (در قیاس با صنعت فوق‌سرمایه‌بر ساخت جنگنده های پیشرفته) با قیمت حدودا ۵۰۰ میلیون دلاری است که پیشرفته ترین سامانه دفاع هوایی جهان، با فاصله ای معنادار از همتای آمریکایی خود، سامانه ضد موشک «پاتریوت»، محسوب می شود.

برد شناسایی این سامانه ۶۰۰ کیلومتر و برد موثر شلیک آن ۴۰۰ کیلومتر است. سرعت شلیک آن به حداکثر ۱۷۰۰۰ کیلومتر در ساعت (بیشتر از سرعت هر هواپیمای جنگنده ای) می رسد. هر گردان اس۴۰۰ شامل ۸ لانچر پرتاب، یک مرکز کنترل، رادار و ۱۶ موشک ذخیره است.

برد حیرت آور موشک ها، سرعت و دقت خیره کننده و سیستم های هدایت الکترونیک آن، نقطه عطفی در میدان های نبرد هوایی است که به راحتی می تواند موضع پدافندی را به موضع آفندی تغییر دهد. به دلیل همین قابلیت ها، مسکو تا سال ها در برابر وسوسه فروش نسل قدیمی تر این سامانه، یعنی اس ۳۰۰ به متحدانش، مقاومت کرد. برای مثال، اگر یک سامانه اس۳۰۰، با قابلیت هایی بسیار کم تر از اس ۴۰۰، در دمشق استقرار یابد، می تواند یک جنگنده اسراییلی را بر فراز مرکز تل آویو هدف قرار دهد، بی آن که خلبان فرصت هیچ عکس العملی داشته باشد.

بی دلیل نبود که رژیم صهیونیستی هر چه در توان داشت انجام داد تا چنین سامانه ای از سوی مسکو به ایران انتقال نیابد.

این توضیحات اجمالی داده شد، تا روشن شود که روسیه در صورت اراده و خواست خود، حریف دست و پا بسته ای مقابل ایالات متحده نیست و رجزخوانی های پوتین در برابر زیاده خواهی ها و توسعه طلبی های ناتو، ریشه در شماری واقعیات ملموس و عینی از این سنخ دارد.

خواست روسیه

تردیدی نیست که روسیه در جهت منافع ملی خود(مانند هر کشور دیگری) در حال حاضر و شاید برای دست کم میان مدت، با ایران و محور مقاومت هم جهت، هم نظر و متحد است. بسیاری از مشترکات سیاسی و ژئوپلیتیکی و حتی فرهنگی و زمینه هایی مشابه چون ایستادگی بر حق حاکمیت، استقلال سیاسی، هویت ملی و تقابل با هژمونی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی غرب، روسیه و جمهوری اسلامی را هم پیمان کرده است.

اما در عین حال تفاوت های قابل توجهی هم میان روسیه و محور مقاومت، به طور طبیعی و بدیهی وجود دارد. مهم ترین این تفاوت ها، تفاوت نگاه کلان ایدئولوژیک است. در این که نظام جمهوری اسلامی، یک نظام ایدئولوژیک است که ایدئولوژی دینی نقشی اساسی در سیاست داخلی و خارجی آن دارد، تردیدی نیست. اما این که نگاه کلان روسیه به عرصه شطرنج سیاست عالم هم ایدئولوژیک است یا نه، بین کارشناسان و اهل فن در طیف های مختلف فکری در داخل و خارج روسیه اختلافاتی هست. بسیاری از نظر ورزان، نگاه روسیه را یک نگاه کاملا غیرایدئولوژیک و مبتنی بر منفعت و پراگماتیسم می دانند.

اما نگاه های دیگری هم در این زمینه وجود دارد که با توجه به شواهد و قراینی تازه، به ویژه در چند سال اخیر، ردپای ایدئولوژی را در رهبران کرملین، به ویژه شخص آقای پوتین می بینند. به طور اجمالی، این دسته از نظرات معتقدند که ترکیبی از ناسیونالیزم نژاد اسلاو، اوراسیاگرایی، برخی مبانی مسیحیت ارتدوکس شرقی، دیدگاه های مسیانیک (موعودگرایانه) و هزاره گرایانه (Millennialism) در دیدگاه های کلان پوتین و همراهان او دیده می شود. این بحث بحثی جدید، آکادمیک و مفصل است که البته مجال آن در این جا نیست.

اما در نهایت، به فرض وجود این رگه های ایدئولوژیک در ذهنیت رهبران کرملین، جنس آن بسیار متفاوت از ایدئولوژی محور مقاومت است (البته شاید بتوان شباهت هایی هم یافت). یک نکته مسلم در این میان، آن است که جنس تقابل روسیه با غرب به رهبری آمریکا، تماما مبتنی بر ایدئولوژی نیست. برای مثال، دشمنی روسیه با غرب، زمانی که در راس اتحاد شوروی قرار داشت، کاملا ایدئولوژیک و در غالب مفهوم خیر و شر بود. چون تقابل روسیه سوسیالیت و آمریکای کاپیتالیست، رسما نبرد ایدئولوژی کمونیزم شرقی با لیبرال سرمایه داری غرب بود و در این بین، دو طرف از نابودی کامل یکدیگر هم ابایی نداشتند.

اما رقابت (البته رو به خصومت) روسیه کنونی با آمریکا، دست کم در حال حاضر و در این مرحله، از این جنس نیست. پس نمی توان انتظار داشت که دیدگاه مسکو به اسراییل از جنس دیدگاه محور مقاومت باشد. بخش بزرگی از جمعیت سرزمین های اشغالی را یهودیان روس تبار تشکیل می دهند. جدای از روابط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی روسیه و رژیم صهیونیستی، بین این دو دولت رابطه ای عادی و نرمال وجود دارد. روسیه، رژیم صهیونیستی را به رسمیت می شناسد و روابط کامل سیاسی با آن دارد.

این طبیعی است، چرا که دید کلان مسکو با دید یک کشور انقلابی مسلمان شیعه متفاوت است.

البته حتی خود این امر هم نسبی است. وقتی به رابطه یک کشور مثلا مسلمان عرب و مدعی رهبری جهان اسلام، با دشمن درجه یک دنیای اسلام، یعنی اسراییل، نگاه می کنیم (از لحاظ ضربه هایی که سعودی ها مستقیم و غیرمستقیم به اسلام و مسلمین وارد می کنند)، آن گاه رابطه مسکو با تل آویو رابطه ای معمول و حتی در بسیاری موارد منتقدانه است.

در سپتامبر ۲۰۱۵، بنیامین نتانیاهو بعد از دیدار با ولادیمیر پوتین در مسکو، گفت که با کرملین بر سر مکانیزمی برای جلوگیری از مواجهه نظامی بین روسیه و اسراییل به توافق رسیده است:

"هدف من جلوگیری از سوءتفاهم میان نیروهای اسراییلی و نیروهای روسی بود. ما مکانیزمی برای جلوگیری از چنین سوءتفاهماتی ایجاد کرده ایم. این برای امنیت اسراییل حیاتی است. من توضیح دادم که سیاست ما به شیوه های مختلف تلاش برای مسدود کردن انتقال مرگبار سلاح از ارتش سوریه به حزب الله است- عملی که در واقع تحت نظارت ایران انجام می گیرد."

نتانیاهو ادعا کرد که " در روسیه این آمادگی وجود داشت که تضمین شود که روسیه هر طرحی هم که در سوریه داشته باشد، قطعا شریک اقدامات افراطی ایران علیه ما نخواهد بود"

البته روزنامه صهیونیستی «تایمز آو اسراییل» که این خبر را پوشش داده بود، از قول نتانیاهو، پاسخ پوتین را هم نقل کرد که گفته بود: " درباره سوریه، ما می دانیم که ارتش سوریهئ(برخلاف ادعای شما) در وضعیتی است که قادر به گشایش جبهه جدید(علیه اسراییل) نیست. هدف اصلی ما، حفظ دولت سوریه است. با این حال، من نگرانی شما را درک می کنم."

اگر بخواهیم این موضوع را به طور خلاصه و مجمل جمع بندی کنیم، روسیه بر علیه جنگنده های اسراییلی بر فراز سوریه، یا نیروهای زمینی آن وارد عمل نمی شود، مگر این که تهدید مستقیمی از جانب آن ها متوجه نیروهای روسی باشد. البته باید انصاف داشت که روسیه، تا این جا به تعهدات خود به دولت سوریه مبنی بر پوشش هوایی و مستشاری نظامی در مقابله با گروه داعش و سایر گروه های تروریستی به خوبی عمل کرده است. اصولا وجود روسیه با لحاظ وزن سنگین ژئوپلیتیک و توان چشمگیر نظامی و تاثیرگذاری بالای سیاسی در عرصه بین الملل، وزنه ای جدی برای محور مقاومت در عرصه سوریه بوده است. حضور یا عدم حضور روسیه در کنار محور مقاومت، هر کدام تغییرات جدی در عرصه معادلات نظامی و سیاسی در سوریه ایجاد می کند.

تحت قوانین بین المللی، سوری ها این حق را دارند که هر جنگنده آمریکایی، فرانسوی، آلمانی، ترکیه ای و اسراییلی را که در آسمان آن ظاهر می شود، در جهت حفظ حاکمیت ملی خود سرنگون کند و این کشورها قانونا نمی توانند هیچ ادعایی درباره حق دفاع از خود در این زمینه را داشته باشند. علاوه بر این، از آن جا که نیروی نظامی روسیه با دعوت رسمی دولت قانونی سوریه در خاک این کشور عملیات انجام می دهد، روسیه حق دارد که هر تهدید نظامی علیه «نیروهای خود» را پاسخ دهد. البته اگر در چارچوب توافقات فیمابین دولتین روسیه و سوریه، عملیات نظامی روسیه در خاک سوریه، شامل مقابله با نیروهایی غیر از گروه های تروریستی، از جمله نیروهای متجاوز خارجی هم شود، بر اساس حق حاکمیت ملی دولت سوریه، آن گاه نیروهای روسیه می توانند جنگنده های متجاوز خارجی را هم در سوریه هدف قرار دهند. اما این که دایره شمول همکاری نظامی مسکو و دمشق از مقابله با گروه های تروریستی فراتر رود و قدرت های خارجی را هم در بر بگیرد، کار چندان ساده ای نیست و نیازمند لحاظ کردن بسیاری فاکتورهای سیاسی، نظامی، راهبردی و بین المللی و توجه به موازنه قوا در گستره جهانی از سوی رهبران کرملین است.

اما فارغ از این ملاحظات قانونی و فرمالیته، احتمال رودررویی نظامی روسیه با ایالات متحده در سوریه چه اندازه است؟

لرزه ها، روی گسل سوریه

اگر برای تقابل فزاینده فعلی میان روسیه و غرب در صحنه بین الملی چند نقطه داغ (hotspot ) یا گسل در نظر بگیریم، قطعا سوریه یکی از آن هاست. نقاط دیگر شرق اوکراین، کریمه، دریای بالتیک و کل گستره شرق اروپاست که همگی مرزهای شرقی ناتو محسوب می شوند.

آمریکا و روسیه هر دو روی یک کشور، یعنی سوریه، کارزار هوایی خود را دنبال می کنند. دو طرف به طور رسمی اهداف مشترک دارند: نابودی یا دست کم مهار گروه های تروریستی؛ اما درباره این که کدام گروه تروریستی است، یا کم تر تروریستی است و کدام گروه باید بماند و کدام نابود شود، اختلاف نظر جدی دارند. از آن مهم تر، دو طرف بر سر رفتن یا نرفتن بشار اسد اختلاف دارند.

از سوی دیگر، هر دوی آن ها سابقه ای طولانی از مواجهه دارند که تقریبا از پایان جنگ دوم جهانی به این سو (به جز مقطع ده ساله حکومت بوریس یلتسین غربگرا) ادامه داشته است. به اضافه این که یک بدبینی عمیق بین واشینگتن و مسکو از قدیم وجود داشته و دارد. بستر سوء محاسبه و سوء تفاهم هم در میدان نبرد به شدت پیچیده و پربازیگر سوریه هم به شدت فراهم است.

همه این ها، شرایط را برای ایجاد یک درگیری هوایی در آینده ای نه چندان دور مهیا می کند، به ویژه وقتی رقابت های ژئوپلیتیک جدی روسیه و ناتو در شرق اروپاف اوکراین، قفقاز و کریمه را هم لحاظ کنیم.

در صورت ادامه وضع موجود در سوریه، تنها سه سناریو قابل تصور است:

۱- یا یکی از این دو قدرت، جنگنده های خود را از سوریه بیرون می کشد و ادامه کار را به دیگری می سپارد.

۲- یا جنگنده های هر دو طرف تحت مدیریت یکی از طرفین قرار می گیرد.

۳- یا درگیری نظامی خونبار دیر یا زود به وقوع خواهد پیوست.

اختلال در یک حسگر یا یک رایانه، یک خلبان خسته و عصبی، یک اشتباه محاسبه و....می تواند ناخواسته کلید یک درگیری مستقیم بین نیروهای روسیه و آمریکایی ها را بفشارد.

در ۱۶ ژوئن امسال، در مرز اردن، نیروی هوایی روسیه، با وجود هشدار فرماندهان آمریکایی، یک پایگاه شورشیان مسلح تحت حمایت آمریکا را هدف قرار داد. پنتاگون این اقدام روسیه را تحریک آمیزترین اقدام روسیه از زمان شروع کارزار هوایی آن در سوریه خواند.

در این رویداد، جنگنده های سوخو ۲۴ روسی ابتدا پایگاه شورشیان را در هم کوبیدند و صحنه را ترک کردند. بعد جنگنده اف/ای-۱۸ آمریکایی به صحنه اعزام شد. وقتی این جنگنده آمریکایی برای سوخت گیری با تانکر هوایی از صحنه رویداد فاصله گرفت، یکی از جنگنده های سوخوی۲۴ دوباره به صحنه بازگشت و بقیه شورشیان را بمباران کرد.

این یک نمونه از پتانسیل بالای تنش بین دو قدرت در سوریه بود که در نهایت موجب ایجاد یک خط ارتباطی موسوم به «ایمنی پرواز» بین نیروی هوایی دو کشور شد. (اکتبر گذشته)

نکته قابل تامل این که، در اواسط ژوئن ۲۰۱۶، اخبار نامه ۵۱ دیپلمات آمریکایی به اوباما در مطبوعات این کشور منتشر شد که در آن ضمن انتقاد شدید به سیاست دولت اوباما در سوریه، از او خواسته شده بود که مستقیما مواضع دولت اسد را با بمب و موشک مورد هدف قرار دهد تا سرنگونی او را تسهیل کند.

«ولادیمیر واسیلیف»، پژوهشگر ارشد «موسسه آمریکا و کانادا»، معتقد است که جدی ترین نتیجه ای که نامه ها و تحرکات این چنینی در واشینگتن در پی دارد، تشدید احتمال جنگ بین آمریکا و روسیه است. این کارشناس، در مصاحبه با روزنامه «پراودا» گفت:

" همین که آمریکا شروع به زدن نیروهای اسد کند، اوضاع ظرف چند هفته و حتی چند روز، وخیم می شود و این یکی از اهدافی است که واشینگتن به دلایل مختلف، به ویژه اهداف انتخاباتی، دنبال می کند. هدف اصلی، سرنگونی دولت اسد و ارایه یک «دستاورد» دیگر از دموکراسی آمریکایی به رای دهندگان است."

واسیلیف افزود که به عقیده او، نامه مذکور کاملا جعلی و به فرموده «مقامات بالا»، به ویژه جان کری، سر هم شده بود تا زمینه سازی روانی برای اقدام نظامی آمریکا را در سوریه کلید بزند.

اما با همه این اوصاف، تبعات درگیری مستقیم نظامی روسیه و آمریکا، آن اندازه سنگین و پردامنه است، که قطعا هر دو طرف، پیش از هر اقدام آغازکننده جنگ، همه سناریوها و فاکتورها را لحاظ خواهند کرد. اگر روسیه، در رویدادی مشابه رویداد تراژیک و خونبار حمله به نیروهای سوری توسط جنگنده های آمریکایی، کلیدهای شلیک اس۴۰۰ را بفشارد، جبهه ای که گشوده می شود، احتمالا محدود به سوریه نمی ماند. حتی اگر این احتمال کوچک باشد (که اصلا کوچک نیست)، قدرت نظامی مانند روسیه که در جبهه های مختلف با غرب در حالت شبه جنگ سرد قرار دارد، باید فاکتورهای متعددی را برای شلیک به جنگنده های آمریکایی تجزیه، تحلیل و نتیجه گیری کند.

پس بسیار محتمل (و قابل درک) است که روسیه تا زمانی که نیروهای خودش مستقیما مورد تهدید واقع نشوند، در برابر تجاوزات آمریکا و شرکایش، خویشتن داری نشان دهد و به طرح موضوع در شورای امنیت و واکنش‌های دیپلماتیک اما شدید، بسنده کند.