مناظره ،هدف یا ابزار کشف حقیقت؟

گاهی سکوت خردمندانه‌ترین و اخلاقی‌ترین واکنش است، حتی در میانه رقابت انتخاباتی.
گاهی پذیرش وجود «نقاط نیازمند تغییر» در «خود و خودیها» یا پذیرش «نقاطی قابل احترام» در «رقیب» منصفانه‌ترین کار است.
چنین پذیرشی، هم گامی برای «توسعه» جهان بیرونی آدمی است و هم گامی در «تعالی» جهان درون وی.
جای افسوس یا فرصت بهبود است که موضوع مناظره و زنده یا ضبطی بودن آن نیز ابزاری شده‌است برای مجادلاتی که کمتر نشان «تعمیق‌ شناخت» و نقد منصفانه و آگاهانه روش و بهبود شرایط دارد. مجادلاتی که فقط ابزاری است برای تخریب بیشتر رقیب.
آیا مناظره زنده و اساساً نفس «مناظره تلویزیونی چندساعته»، «خیر مطلق» است که باید عدم پخش زنده‌ی آن را همچون یک «شر مطلق» و پیشنهاد تغییر روش زنده را دشنام و اتهام محسوب‌کنیم و هریک از طرفین و هوادارانشان بکوشند که این دشنام یا اتهام را به گردن رقیب خود بیاویزد.

کفتربازی سیاسی

کفتربازی یک سرگرمی مذموم است که حاصلی جز اتلاف وقت و عمر ندارد. این بازی به این دلیل مذموم است که روی بام‌های بلند باعث آزار واذیت همسایگان می شود.
اما کبوتر از دیرباز سمبل صلح و ‌آشتی و دوستی بوده است. از این لحاظ بازی و استفاده از آن نمی‌تواند امری مذموم باشد. آمریکایی‌ها کفتربازی بلد نیستند. اما در آمریکا عده‌ای ایرانی و اروپایی به این کار مشغول هستند. بلژیکی‌ها ، فرانسوی‌ها ، انگلیسی‌ها و ایتالیایی‌ها جزء تولیدکنندگان و صادرکنندگان کفتر هستند.
کفتربازی یک کار مردانه است . زنان هیچ‌گاه به این بازی وارد نمی شوند و کسی یاد ندارد زنی به این عرصه وارد شده باشد. مسابقه کفتربازی قواعد خاص خود را دارد.
روز مسابقه هر کفترباز، کفتران خود را پر می‌دهد، میانگین ساعات پرش ‌آنها را در ‌آسمان محاسبه می‌کنند و هر کدام بیشتر بود او برنده مسابقه است. تیرماه هر سال به این دلیل که گرم‌ترین ماه سال است زمان مسابقه است. کبوتربازان مانند یک مربی بوده که کبوتران اعضای تیم او هستند. تقلب در مسابقه کفترپرانی به این صورت است که یک کفترباز با برخی همسایگان برنامه‌ریزی می‌کند که روی پشت‌بام با تکان دادن پارچه سیاه اجازه نشستن به کبوتران ندهد تا مدت بیشتری در آسمان پرواز کنند. نام این کار مداخله بیگانگان در امر رقابت است. داور، چنین صحنه‌ای را ببیند پشت‌بام را ترک می کند و این به معنای بی‌اعتبار بودن رقابت است.

انتخابات 96، غروب سیاسی احمدی نژاد!

 

«در عمل به منویات رهبر بزرگ انقلاب، برنامه‌ای برای حضور در عرصه رقابت‌های انتخاباتی سال آینده ندارم»، بخشی از نامه محمود احمدی نژاد خطاب به رهبر انقلاب در ششم مهرماه سال 95 بود که از تمکین وی به نظر رهبری حکایت داشت.
باور تمکین احمدی نژاد و کناره گیری اش از انتخابات برای آنهایی که او را خوب می شناختند و ساختارشکنی هایش را از یاد نبرده بودند کمی سخت بود؛ حتی در 23 بهمن همان سال نیز در بیانیه ای اعلام کرد بنایی برای حمایت از هیچ کاندیدایی را ندارد.
 اما بیش از این تاب نیاورد و در فاصله ای کمتر از یک ماه از «سرباز جدید بهاری»اش رو نمایی کرد ؛ او که برای تداوم مشی سیاسی اش در سال 92 و کاندیداتوری رحیم مشایی، همان شبیه ترین فرد به خودش از دفتر ریاست جمهوری مرخصی گرفته بود تا روز ثبت نام همراه پدر معنوی حلقه معروفش باشد و حمایتش را از وی اعلام کند، در واپسین روزهای اسفند 95 حمید بقایی را هم به جمع «بهاریون» اضافه کرد و پس از آن در نشستی خبری این مرد بنظر خجالتی و کم حرف را در کنار خود نشاند تا حمایتش را از وی برای انتخابات ریاست جمهوری ، بطور رسمی اعلام کرده باشد.