همه تحولات اجتماعی بهمقتضای عمق و وسعت حرکت خود و با توجه به موانع داخلی و خارجی، ممکن است با آسیبها و آفتهایی مواجه شوند که مسیر دستیابی به اهداف از پیش تعیینشده و یا استمرار آنها را با خلل و دشواری روبهرو سازد. انقلاب، جامعه و نظام اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و چنانچه این آسیبها و آفتها زدوده نشوند، به تعبیر بلیغ مقام معظم رهبری، انقلاب دچار «ارتجاع» خواهد شد که این امر ابتدا با کاسته شدن از سرعت سیر بهسوی آرمانها، سپس با توقف و درنهایت از طریق عقبگرد به شرایط پیش از انقلاب بهوقوع میپیوندد. در چنین فضایی، ظاهر قضیه این است که انقلابیون در مصادر امور قرار دارند ولی سمتوسوی برخی از آنها، برخلاف خط و خطوط انقلاب بوده و محصول تفکر حال حاضر این عده، بازگشت به ضدارزشهایی است که مردم به خاطر همانها قیام کردند.
البته مقوله آسیبشناسی، موضوع تازهای نیست ولی بااینوجود، تحولات و فرازوفرودهای مسیر انقلاب، ضرورت توجه به مباحث آسیب شناسانه را بیشتر کرده است.