انتشار کتابی در خصوص اسلام فرانسوی

 

به نوشته روزنامه لوموند اخیراً کتابی به نام «اسلام، دینی فرانسوی» به نوشته حکیم الکروی در 304 صفحه در انتشارات گالیمار منتشر شده است.

 

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، بر اساس این خبر نویسنده این کتاب که خود یکی از اساتید حوزه جغرافیا است در دوره نخست وزیری "ژان پی یر رافران" (2002 الی 2005) به عنوان مشاور وی در کنار او بود و البته سابقه بانکداری نزد بانک روتچیلد را نیز در کارنامه خود دارد.وی که اسلام را به عنوان آیین شخصی و حریم خصوصی‌اش برگزیده، از سال 2015 پس از سوء قصدهای تروریستی بر آن شد تا با نگارش کتابی به حمایت از اسلام فرانسوی بر خیزد.

وی در این کتاب که به یک رساله فلسفی شباهت دارد با تکیه به تحقیقی که پیش تر در "موسسه مونتین"Montaigne صورت گرفته جدولی از اعمال و اعتقادات مسلمانان فرانسه ارائه داده است. این تحقیق به روی 15 هزار و 459 نفر که خود را مسلمان می‌دانند یا آن‌هایی که فقط از والدین مسلمان هستند، انجام شده است.
در بخش پایانی این مقاله به نکات ظریفی مندرح در این کتاب اشاره شده و به طور نمونه آمده است: بر اساس نتایج تحقیق یاد شده مسلمانان که 6/5 درصد جامعه فرانسه را تشکیل می‌دهند بیش از کاتولیک‌ها خود را مقید به انجام اعمال مذهبی می‌دانند. اما در همین حال به دلیل تنوع و پراکندگی آن‌ها دارای جامعه مشترکی نیستند و به دلیل فقدان منافع عمومی آن‌ها نمی‌توانند سازمانی مشترک را (در جهت دفاع از منافع خود) بنا نهند.
انتشار این کتاب موضوع مقاله مشابه دیگری منتشره در سایت آتلانتیکو است، که طی آن ضمن معرفی مشخصات این اثر آمده است: نویسنده تونسی تبار این اثر با این کار خود تلاش دارد جایگاه این اسلام خاموش و بی صدا در فرانسه و خاستگاه حقوق بشر تا سطح دیگر ادیان بالا برد. اما در همین حال معتقد است که این کار شدنی نیست جز با انجام اصلاحاتی در این آیین.

به نوشته آتلانتیکو نقطه قوتی که در انتشار این اثر دیده می‌شود آن است که نویسنده آن در جمهوری فرانسه بزرگ شده و خود مسلمان، فرزند یک تحصیلکرده دانشگاه سوربن و اسلام شناس است و خوب می‌داند که در مورد چه صحبت می‌کند.
همچنین کتابی که او نوشته بر پایه ترس، رویا یا فرصت طلبی‌های سیاسی نیست بلکه بر اساس واقعیت‌ها اعمال، تنوع تفاسیر متعدد از قرآن و رفتار پیروان این آیین است.
وی در این اثر خود راه حل‌هایی را برای این که مسلمانان فرانسه بتوانند صدای واحدی داشته باشند، ارائه می‌ دهد و مشکل آنان را نبود سازمان ملی و مستقل از مساجد الجزایری، مراکشی و ترک می‌داند.
در این مقاله در خصوص نقاط ضعف این اثر نیز آمده است: این که حکیم الکوروی سابقه سیاسی و مشاور رافران را با خود دارد و با روش دفاع "ادوین پلنل" (نویسنده و خبرنگار-م) Edwin Plenelاز مسلمانان فرانسه، موافق نیست، و همین مطلب او را در مقام ظن قرار می‌دهد. وی پنهان نمی‌کند که مشکلات جامعه اسلامی کماکان به قوت خود باقی است. با این حال مدل وی مبنی بر انطباق اسلام با فرانسه از نظر وی بهترین گزینه ممکن است و به گفته او اسلام فرانسوی می‌تواند دینی مانند سایر ادیان در فرانسه باشد.
با این حال او معتقد است برای رسیدن به این منظور باید تمام سازمان های آیینی مسلمانان در فرانسه یک دست شوند، منابع مالی آن ها روشن و شفاف گردد و درآمد ناشی از فروش محصولات حلال که برای عملکرد مساجد ضروری است، باید دوباره (و عادلانه) توزیع شود. این راه حل فرانسوی برای اسلام فرانسوی در واقع ایده ای ساده است که 6 تا 7 میلیون فرانسوی را در بر می‌گیرد.