راهنمای ویژه پیاده روی اربعین+ اینفوگرافی

نکات مهم ویژه راهپیمایی اربعین را برای زائران حسینی در قالب یک اینفوگرافی آماده کرده ایم.

به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ هر سال بر تعداد عاشقان و زائران حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) در اربعین حسینی افزوده می‌شود، زائرانی که با پای پیاده از مسیر های دور به سمت یکی از مهمترین قطب های تقرب به خدا رهسپار می‌شوند. از کشور عزیزمان نیز چندین میلیون عاشق در این راهپیمایی عظیم شرکت میکنند.

برای آمادگی شرکت این تجمع میلیونی برای شما نکات مهمی را در قالب یک اینفوگرافی تهیه کرده ایم که در آن  اطلاعات ضروری، دستورالعمل های پیاده روی، وسایل های ضروری سفر و معرفی مسیر نجف تا کربلا گنجانده شده است.

قبل از عزیمت به این سفر معنوی توصیه میکنیم این اینفوگرافی را مطالعه کنید.

تصاویری از حرم حضرت رقیه سلام الله در دمشق

 

در شهر دمشق بارگاهی به رقیه منسوب است این دومین زیارتگاه شیعیان در این شهر است. گفته می‌شود این زیارتگاه در مکانی به نام باب الفرادیس که رقیه دختر امام حسین از دنیا رفته است بنا شده است.آستانه حضرت رقیه ساختمانی بزرگ دارد که آمیخته ای از هنر و معماری ایرانی و اسلامی است.

 

 

اعمال ماه صفر مفاتیح الجنان

در این گزارش اعمال ماه صفر که در کتاب مفاتیح الجنان ذکر شده است را می خوانیم.

 

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ ماه صفر دومین ماه قمری است که برای نامگذاری آن دو دلیل ذکر می شود:

 

نخست این که از صُفْرَة به معنای زردی گرفته شده، زیرا زمان انتخاب نام با فصل پاییز و زرد شدن برگ درختان مقارن بوده است.

 

دلیل دوم این که از صِفْر به معنای خالی گرفته شده است، چرا که با پایان یافتن ماه های حرام(رجب، ذی القعده، ذی الحجه و محرم) قبایل بار دیگر وارد جنگ می شدند و شهرها خالی می شد.

 

معروف است که صفر ماهی منحوس است. در چرایی منحوس بودن ماه صفر دلایلی از جمله رحلت پیامبر اکرم(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع) در این ماه را ذکر می کنند. همچنین ابتدای ماه صفر با ورود کاروان اسرا به شهر شام مصادف است، و نیز آغاز جنگ صفین در نخستین روز صفر بوده است.

 

در برخی از روایات اسلامی آمده است که مسلمانان از انجام کارهای مهم در ماه صفر، پرهیز و برای دفع آفات و بلایای این ماه بسیار صدقه دهند. به همین دلیل مسلمانان از این ماه به عنوان ماهی نحس و بد یمن یاد می کنند، چرا که در این ماه وحی قطع می شود. حضرت علی(ع) در این مورد فرموده است: با رحلت پیامبر(ص) چیزی قطع شد که با فوت هیچ احدی قطع نشد.

 

اول ماه صفر

 

اعمال مشترک اول هر ماه در ابتدای ماه صفر نیز قابل توجه است از جمله:

 

دعا

 

در زمان دیدن هلال خواندن دعای هلال وارد شده است. حداقل آن است که سه مرتبه بگوید: اللّهُ اَکْبَر و سه مرتبه لا إلهَ الَّا الْلّه و سپس بگوید: اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی أذْهَبَ شَهْرَ کَذا وَ جاءَ بِشَهْرِ کَذا.

 

بهترین دعای زمان رؤیت هلال، دعای چهل و سوم صحیفه سجادیه است.

 

قرآن

 

خواندن هفت مرتبه سوره «حمد».

 

روزه

 

از أموری که بر آن تأکید شده، سه روز روزه گرفتن در هر ماه است. مرحوم علامه مجلسی در زادالمعاد می گوید: مطابق مشهور، این سه روز، پنجشنبه اول ماه و پنجشنبه آخر ماه و چهارشنبه اول از دهه وسط ماه است.

 

نماز

 

شب اول ماه: دو رکعت نماز بجا آورد، به این نحو که: در هر رکعت پس از سوره حمد سوره انعام را بخواند سپس از خداوند متعال بخواهد که او را از هر ترسی و هر دردی ایمن گرداند.

 

روز اول ماه: خواندن نماز اول ماه که آن دو رکعت است، در رکعت اول بعد از حمد سی مرتبه سوره توحید و در رکعت دوم بعد از حمد سی مرتبه سوره قدر بخواند و بعد از نماز صدقه ای در راه خدا بدهد،هر کس چنین کند، سلامت خود را در آن ماه از خداوند متعال گرفته است.

 

اعمال مستحبی ماه صفر

 

درباره اعمال مستحبی که در ماه صفر ذکر شده، اهم آن ها خواندن دعا، تلاوت قرآن، اقامه نماز و روزه داری است.

 

دعای ویژه ماه صفر نیز از محدث بزرگ مرحوم «فیض کاشانی» نقل شده که مستحب است هر روز 10 مرتبه قرائت شود:

 

یا شَدیدَ الْقُوی وَیا شَدیدَ الْمِحالِ یا عَزیزُ یا عَزیزُ یا عَزیزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنی شَرَّ خَلْقِکَ یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنینَ وَصَلَّی اللّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ.

 

ای سخت نیرو و ای سخت عقوبت! ای عزیز، ای عزیز، ای عزیز! در برابر عظمت تو همه آفریدگانت خوار شدند، پس کفایت کن از من شر خلقت را. ای نیکو ده، ای زیبایی بخش، ای نعمت بخش، ای فزون بخش، ای که معبودی جز تو نیست! منزهی تو و من از ستمکاران هستم. پس دعای او (یونس) را اجابت کردیم و از اندوه نجاتش دادیم و این چنین نجات دهیم مؤمنان را و درود خدا بر محمد و آل پاک و پاکیزه اش

 

سید بن طاووس در کتاب اقبال الاعمال نیز اعمالی را برای ماه صفر ذکر کرده که به شرح ذیل است:

 

روز سوم

 

در روز سوم ماه صفر، دو رکعت نماز بخوان که در رکعت اوّل سوره حمد و سوره فتح و در رکعت دوم سوره حمد و سوره توحید قرائت شود و پس از سلام نماز، صد بار صلوات بفرست و صد بار آل ابی سفیان را لعنت کن و صد مرتبه استغفار نما و آنگاه حاجت خویش را از خداوند بخواه.

 

روزبیستم

 

در روز اربعین زیارت امام حسین(ع) مستحب است و مورد تأکید قرار گرفته. در روایتی که شیخ طوسی از امام حسن عسکری(ع) نقل کرده، چنین آمده است: نشانه های مؤمن پنج چیز است: به جای آوردن 51 رکعت نماز(17 رکعت نماز واجب و 34 رکعت نافله)؛ خواندن زیارت اربعین امام حسین علیه السلام؛ انگشتر را بر دستِ راست نهادن؛ پیشانی را به هنگام سجده بر خاک گذاردن و "بسم الله الرّحمن الرّحیم" را در نماز بلند گفتن.

 

زیارت اربعین که در این روز مستحب است، در کتاب های دعا آمده است و چنین است:

السَّلامُ عَلَی وَلِیِّ اللَّهِ وَ حَبِیبِهِ السَّلامُ عَلَی خَلِیلِ اللَّهِ وَ نَجِیبِهِ السَّلامُ عَلَی صَفِیِّ اللَّهِ وَ ابْنِ صَفِیِّهِ السَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ السَّلامُ عَلَی أَسِیرِ الْکُرُبَاتِ وَ قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ وَلِیُّکَ وَ ابْنُ وَلِیِّکَ وَ صَفِیُّکَ وَ ابْنُ صَفِیِّکَ الْفَائِزُ بِکَرَامَتِکَ أَکْرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ وَ اجْتَبَیْتَهُ بِطِیبِ الْوِلادَةِ وَ جَعَلْتَهُ سَیِّدا مِنَ السَّادَةِ وَ قَائِدا مِنَ الْقَادَةِ وَ ذَائِدا مِنَ الذَّادَةِ وَ أَعْطَیْتَهُ مَوَارِیثَ الْأَنْبِیَاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَی خَلْقِکَ مِنَ الْأَوْصِیَاءِ فَأَعْذَرَ فِی الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلالَةِ وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَی وَ شَرَی آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْکَسِ وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّی فِی هَوَاهُ وَ أَسْخَطَکَ وَ أَسْخَطَ نَبِیَّکَ ،

 

سلام بر ولیّ خدا و حبیبش،سلام بر دوست خدا و نجیبش،سلام بر بنده‏ برگزیده خدا و فرزند برگزیده‏اش،سلام بر حسین مظلوم شهید،سلام بر آن دچار گرفتاریها و کشته اشکها،خدایا من گواهی می‏دهم که حسین ولیّ تو و فرزند ولیّ تو،و فرزند برگزیده توست‏ حسینی که به کرامتت رسیده،او را به شهادت گرامی داشتی،و به خوشبختی اختصاصش دادی،و به پاکی ولادت‏ برگزیدی،و او را آقایی از آقایان،و پیشروی از پیشرویان،و مدافعی از مدافعان حق قرار دادی،و میراثهای پیامبران را به او عطا فرمودی،و او را از میان جانشینان حجّت بر بندگانت قرار دادی،و در دعوتش جای‏ عذری باقی نگذاشت،و از خیرخواهی دریغ نورزید،و جانش را در راه تو بذل کرد،تا بندگانت را از جهالت و سرگردانی گمراهی برهاند،درحالی‏که بر علیه او به کمک هم برخاستند،کسانی‏که دنیا مغرورشان کرد،و بهره واقعی خود را به فرومایه‏تر و پست‏تر چیز فروختند،و و آخرتشان را به کمترین بها به گردونه فروش گذاشتند،تکبّر کردند و خود را در دامن هوای نفس انداختند،تو را و پیامبرت را به خشم‏ آوردند،

 

وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِکَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ الْمُسْتَوْجِبِینَ النَّارَ [لِلنَّارِ] فَجَاهَدَهُمْ فِیکَ صَابِرا مُحْتَسِبا حَتَّی سُفِکَ فِی طَاعَتِکَ دَمُهُ وَ اسْتُبِیحَ حَرِیمُهُ اللَّهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْنا وَبِیلا وَ عَذِّبْهُمْ عَذَابا أَلِیما السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْأَوْصِیَاءِ أَشْهَدُ أَنَّکَ أَمِینُ اللَّهِ وَ ابْنُ أَمِینِهِ عِشْتَ سَعِیدا وَ مَضَیْتَ حَمِیدا وَ مُتَّ فَقِیدا مَظْلُوما شَهِیدا وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ مَا وَعَدَکَ وَ مُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ وَ مُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَکَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِهِ حَتَّی أَتَاکَ الْیَقِینُ فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ،

 

و اطاعت کردند از میان بندگانت،اهل شکاف‏افکنی و نفاق و بارکشان گناهان سنگین،و سزواران آتش را پس با آنان درباره تو صابرانه و به حساب تو جهاد کرد،تا در طاعت تو خونش ریخته شد و حریمش مباح گشت‏ خدایا آنان را لعنت کن لعنتی سنگین،و عذابشان کن عذابی دردناک،سلام بر تو ای فرزند رسول خدا،سلام‏ بر تو ای فرزند سرور جانشینان،شهادت می‏دهم که تو امین خدا و فرزند امین اویی،خوشبخت زیستی،و ستوده درگذشتی،و از دنیا رفتی گم‏گشته،و مظلوم و شهید،گواهی می‏دهم که خدا وفاکننده است آنچه را به تو وعده داده،و نابودکننده کسانی را که از یاری‏ات دریغ ورزیدند،و عذاب کننده کسانی را که تو را کشتند،و گواهی می‏دهم که تو به عهد خدا وفا کردید و در راهش به‏ به جهاد برخاستی تا مرگ فرا رسید،پس خدا لعنت کند کسانی را که تو را کشتند،و به تو ستم کردند،و این جریان را شنیدند و به آن خشنود شدند،

 

اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنِّی وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاهُ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاهُ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ نُورا فِی الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ [الطَّاهِرَةِ] لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجَاهِلِیَّةُ بِأَنْجَاسِهَا وَ لَمْ تُلْبِسْکَ الْمُدْلَهِمَّاتُ مِنْ ثِیَابِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّینِ وَ أَرْکَانِ الْمُسْلِمِینَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِینَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ الْإِمَامُ الْبَرُّ التَّقِیُّ الرَّضِیُّ الزَّکِیُّ الْهَادِی الْمَهْدِیُّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَةُ التَّقْوَی وَ أَعْلامُ الْهُدَی وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَی وَ الْحُجَّةُ عَلَی أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَشْهَدُ أَنّ

 

ِی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی وَ قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّی یَأْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَی أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ [أَجْسَامِکُمْ‏] وَ شَاهِدِکُمْ وَ غَائِبِکُمْ وَ ظَاهِرِکُمْ وَ بَاطِنِکُمْ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ.

 

خدای من تو را شاهد می‏گیرم که من دوستم با آنان‏که او را دوست دارند،و دشمن با آنان‏ که با او دشمنند،پدر و مادرم فدایت ای فرزند رسول خدا،گواهی می‏دهم که تو در صلبهای بلندمرتبه‏ و رحمهای پاک نوری بودی،جاهلیت با ناپاکیهایش تو را آلوده نکرد،و از جامه‏های تیره و تارش‏ به تو نپوشاند،و گواهی می‏دهم که تو از ستونهای دین،و پایه‏های مسلمانان،و پناهگاه مردم مؤمنی،و گواهی می‏دهم که پیشوای نیکوکار،با تقوا،راضی به مقدرات حق،پاکیزه،هدایت کننده،و هدایت شده‏ای،و گواهی می‏دهم که امامان‏ از فرزندانت،اصل تقوا،و نشانه‏های هدایت،و دستگیره محکم،و حجّت بر اهل دنیا هستند و گواهی می‏دهم که من به یقین مؤمن به شمایم،و به بازگشتتان یقین دارم،براساس قوانین دینم،و عواقب عملم،و قبلم با قلبتان در در صلح،و کارم پیرو کارتان،و یاری‏ام برای شما آماده است،تا خدا به شما اجازه دهد،پس با شمایم نه با دشمنانتان،درودهای خدا بر شما،و بر ارواح و پیکرهایتان،و بر حاضر و غایبتان،و بر ظاهر و باطنتان،آمین ای پروردگار جهانیان.

 

پس دو رکعت نماز می‏خوانی،و به آنچه می‏خواهی دعا می‏کنی و برمی‏ گردی.

حرم حضرت معصومه از زاویه ای زیبا

حدیث امام صادق(ع) درباره خوش اخلاقی

امام صادق علیه السلام:

آگاه باش که جوان خوش اخلاق، کلید خیر و قفل شر است و جوان بداخلاق قفل خیر و کلید شر است.


وَ اعْلَمِی أَنَّ الشَّابَّ الْحَسَنَ الْخُلُقِ مِفْتَاحٌ لِلْخَیْرِ، مِغْلَاقٌ لِلشَّرِّ، وَ أَنَّ الشَّابَّ الشَّحِیحَ الْخُلُقِ مِغْلَاقٌ لِلْخَیْرِ مِفْتَاحٌ لِلشَّر

سانسور عزاداری‌ خونبار مسیحیان/ از مصلوب کردن تا زنجیرهای تیغ‌دار

نتایج جستجوی واژه عاشورا در گوگل به خوبی می تواند تلاش غرب برای خشن جلوه دادن عزاداری شیعیان را نشان دهد، اما رسانه های غربی و موتورهای جستجوگر هیچگاه مناسک عجیب «روز مصائب مسیح» را نمایش نمی‌دهند.

 

به گزارش جام، عکس تا جایی که امکان دارد دلخراش گرفته شده است؛ پدری با وسیله ای که به قمه شبیه است، بر سر فرزند خود زده و کودک را در میان خون و اشک، حیران کرده؛ این تمام دانسته های گوگل از واقعه عاشورا یا شاید تمام آن چیزی که می‌خواهد از این واقعه برای جهان ترسیم کند.
 
حالا چند سالی می شود که درست در ایام محرم، عکس یک برخی موتورهای جستجوگر مانند یاهو، نمادی از مراسم قمه زنی در روز عاشورا است تا صورت هایی که به طرز رعب آوری خون آلود شده، به عنوان نماد عاشورا معرفی شود.
 
درست در زمانی که تبلیغ علیه اسلام و به ویژه تشیع در اوج خود قرار دارد، یکی از مهم ترین فرهنگ های شیعی، شدیدا مورد هجوم رسانه های غرب قرار می گیرد؛ هدف این نمایش خشن از عاشورا جدای از تلاش برای تخریب کردن مفاهیم آن، تلاشی برای بدنام کردن جایگاه مناسک اصیل این ایام نیز هست؛ مناسکی که مانند سینه زنی و زنجیرزنی های متعارف که از سوی اکثریت علمای شیعی تائید شده است.
 
خشن نشان دادن فرهنگ عاشورا با توسل به عکس مراسم قمه زنی در برخی کشورها در کنار تبلیغ علیه کلیت مناسک متعارف شیعی نظیر راهپیمایی عظیم اربعین حسینی، راهبردی است که طی سال های اخیر در اتاق فکر های رسانه های غربی تائید شده و حتی دامنه آن به شبکه های اجتماعی در داخل ایران نیز کشیده شده است.
 
اما سوال اینجاست که آیا تنها شیعیان مسلمان دارای مناسکی در راستای عزاداری بزرگان خود هستند و در دیگر ادیان چنین مناسکی وجود ندارد؟ چرا تلاش های گسترده برای تخریب فرهنگ عاشورا و مرتبط کردن آن با خشونت گرایی از ره آورد عکس‌های مراسمات منع شده قمه زنی، اینچنین در صدر تبلیغات قرار گرفته اما چنین اقدامی درباره مناسک دیگر ادیان و آئین های به هیچ وجه صورت نگرفته است؟
 
پاسخ به این سوالات نیازمند شناخت برخی رسوم و مناسک ادیان دیگر به ویژه مسیحیت دارد؛ در ادامه این گزارش با مناسکی آشنا خواهید شد که در کنار شباهت های آن به برخی مناسک متعارف در فرهنگ شیعی، دارای ابعاد بسیار خشونت‌‌بار تر از مراسمات منع شده از سوی علمای شیعه در رابطه با فرهنگ عاشورا است.
 
از تخریب پیاده روی اربعین و سینه زنی تا پیاده روی‌های دیده نشده مسیحیان

شبکه های غربی یک نمای ثابت برای نمایش اخبار عاشورای هر سال دارند؛ جمعیتی که در میانه یک خیابان راه می روند و با قمه بر سر خود می زنند؛ نمایش های این شبکه ها از مراسمات سینه زنی و زنجیر زنی نیز به گونه ای است که آنها را برای مخاطبان خود به شکلی منزجر کننده خشن نشان دهد.
 
در این میان شبکه های فارسی زبان خارجی، محوری ترین نقش را برای زیر سوال بردن مناسک عزاداری سیدالشهدا در میان شیعیان بر عهده دارند؛ موج تخریب فرهنگ عاشورا، طی چندسال گذشته از شبکه های فارسی زبان دست چندم به شبکه های رسمی و نیمه رسمی خبری فارسی زبان هم رسیده است.
 
بی بی سی فارسی و صدای آمریکا در راس این جریان تلاش می کنند تا ضمن تخریب وجهه عزاداری های متعارف شیعیان در در ایام محرم، نماد اصلی این عزاداری را قمه زنی و صورت های خون آلود نشان دهد؛ این رسانه ها همچنین تلاش می کنند یکی از دلایل افزایش خشونت های فرقه ای میان مسلمانان را حضور در مراسماتی مانند پیاده روی اربعین عنوان کرده و آنرا باعث افزایش تنش میان شیعیان و اهل سنت معرفی کنند.
 

خشن نشان دادن واقعه عاشورا با توسل به سنت منع شده قمه زنی
 
بی بی سی فارسی سال گذشته در برنامه ای با حضور عطاالله مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت اصلاحات به بررسی برگزاری مراسم عزاداری عاشورا پرداخت؛ مجری این برنامه با اشاره به برگزاری مراسم عزاداری شیعیان در نقاط مختلف جهان، تاکید کرد که «برگزاری این مراسم  در نقاط مختلف جهان و لندن ممکن است باعث تحریک دیگر فرق اسلامی شود»
 
البته این شبکه تلویزیونی پیش از این در گزارشی از برگزاری مراسم روز عاشورا در کربلای معلا، تلاش کرد که شهادت امام حسین توسط سپاهیان یزید را «نقطه انشقاق» اهل سنت و تشیع معرفی کند؛ اقدامی که قرار دادن آن در کنار برخی اظهارات پیرامون اختلاف شیعه  و سنی، هدفی جز تنزل جایگاه عاشورا به یک درگیری بین فرقه ای ندارد.
 
اما درست زمانی که شبکه های اروپایی و آمریکایی لنز دوربین های خود را به سمت برگزاری مراسم عاشورا و پیاده روی اربعین حسینی می گردانند، تا با ارسال پیام های هدف دار، پیام خشونت را از آن به مخاطبان خود برسانند، در چندین نقطه از جهان مسیحیان کاتولیک نیز عزاداری و مراسم های مشابهی را اجرا می کنند.
 
پیاده روی کاتولیک های مسیحی در کاستاریکا یکی از معروف ترین مراسم هایی است که هرساله و به مدت یک هفته انجام می شود و تعداد زیادی از کاتولیک های این کشور و کشورهای اطراف به سمت معبد «باسیلیکا» حرکت می کنند.
 


پیاده روی کاتولیک های کاستاریکا به سمت معبد مقدس
 
این افراد مسیر حدود 15 کیلومتری تا این معبد مقدس را برای زیارت قدیسه ای طی می کنند که آنرا حامی و حافظ کاستاریکا می دانند.
 
در فرهنگ و آئین مسیحیت قدیس (مرد) و قدیسه (زن) به کسانی گفته می شود که در بالاترین جایگاه نزدیکی به خداوند قرار دارند و می توانند در دوران حیات و یا پس از مرگ خود نیز مسیحیان معتقد را در امور مختلف یاری کنند؛ نکته جالب آنکه معبد معروف کاستاریکا محل دفن این قدیسه نیست و تنها بر اساس یک روایت تاریخی این معبد به نام آن قدیسه ساخته شده است.
 
تجمع دیگری که در آئین مسیحیت و به ویژه شاخه کاتولیک آن مورد توجه قرار دارد، تجمع سالیانه در مقابل معبد فاطیما در پرتغال است؛ ماجرای این معبد به سال 1917 میلادی باز می گردد؛ در این سال سه کودک محلی در هنگام بازی در مراتع، بانوی تسبیح به دستی را در هیبت یک قدیسه مشاهده کرده اند.
 

تجمع کاتولیک های مسیحی در معبد فاتیما واقع در پرتغال
 
در سال های بعد نیز کودکان و تعدادی دیگر از مردم شهر مدعی شدند که این بانوی تسبیح به دست که حالا به فاتیما معروف شده بود را در حالت های مختلف مشاهده کرده اند.
 
پس از این ادعا، هر ساله هزاران نفر از مردم برای دیدار از این محل راهی دهکده کوچک فاتیما می شدند تا از این مکان زیارت کنند.
 
به مرور زمان در این مکان به دستور واتیکان و تلاش مردم محلی معبدی ساخته شد و تعداد زائران آن به طور چشم‌گیری افزایش پیدا کرد؛ مکانی که سه کودک ادعا کرده بودند یک بانوی نورانی را در آن دیده اند چند سال بعد میزبان جمعیتی میلیونی بود.
 
نکته قابل توجه نوع مناسک اجرا شده در این معبد است؛ زائران این معبد باید از چند صد متری آن و پس از قرار گرفتن در مسیر مقدس، باید تا رسیدن به معبد بر روی زانوهای خود حرکت کنند که البته برخی این مسیر را به صورت سینه خیز هم طی می کنند؛ البته مشخص نیست که چنین سنتی دقیقا از چه زمانی جز آداب و رسوم معبد فاتیما قرار گرفته است اما صدها هزار نفر سالیانه با همین شیوه از معبد زیارت می کنند.
 

یکی از رسوم مسحیان این است که روی زانوی خود به سمت معبد فاتیما حرکت کنند
 
نکته دیگر نوع نگاه واتیکان به عنوان مرکز هدایت کاتولیک های مسیحی نسبت به این معبد است؛ پاپ های کاتولیک در طول سالیان گذشته با حضور خود در این مکان، ضمن مشروعیت دادن به معبد فاتیما، آنرا تائید کرده اند؛ در سال 1967 پاپ پل ششم در پنجاهمین سالگرد رویت فاتیما شرکت کرد و همچنین پاپ ژان پل دوم نیز که هدف تروری نافرجام واقع شده بود، با حضور در معبد فاتیما به دلیل حفظ جان خود از این قدیسه، قدردانی کرد.
 

یکی از رسوم مسحیان این است که روی زانوی خود به سمت معبد فاتیما حرکت کنند
 
در کنار این دو تجمع مشخص مسیحیان در نقاط مختلف دنیا، هر ساله نیز در نقاط مختلف جهان از جمله پرتغال، اسپانیا، آمریکا، لهستان، رومانی، بلغارستان، ایتالیا و... تعداد زیادی از مسیحیان کاتولیک سالروز مصلوب شدن حضرت عیسی مسیح (به اعتقاد مسیحیان) را با پیاده روی در خیابان و سرودهای حزن انگیز، مورد احترام قرار می دهند.
 

مراسم شبیه سازی ماجرای مصلوب شدن حضرت عیسی (به اعتقاد مسیحیان) در میدان اصلی لندن
 
این‌ها فقط نمونه ای از مراسم های متعارفی است که شبیه آن و البته با شکوه تر در میان اهل تشیع نیز وجود دارد، اما هیچ یک از شبکه ها و رسانه های خارجی، حساسیتی روی آن نشان نمی دهند و به عنوان مثال هیچگاه درباره واقعی بودن یا نبودن ماجرای معبد فاتیما سوالی را مطرح نمی کنند اما در مقابل تلاش می کنند در مسائل مرتبط با فرهنگ عاشورا شبهه های مختلفی را مطرح کنند.
 

مراسم بزرگداشت عیسی مسیح در واتیکان
 
 
اما نمونه های بالا تنها نمادهای متعارفی از عزاداری و مناسک مسیحیان درباره حضرت عیسی و دیگر قدیس ها بود؛ در این میان شیوه های خشن و بدعت گونه ای از عزاداری نیز در میان پیروان مسیحیت وجود دارد که هم اکنون نیز در بسیاری از کشورها در حال اجراست.
 
عزاداری های خونباری که کسی آنرا تقبیح نمی کند!/ از مصلوب کردن تا زنجیرهای تیغ‌دار در روز «مصائب»
ابتدا واژه «پشن /passion» به معنای مصائب را به تنهایی در گوگل سرچ کنید؛  قطعا بنتیجه قابل توجهی پیدا نخواهید کرد؛ حالا یکبار دیگر امتحان کرده و ایین واژه را به همراه واژه jesus به معنای حضرت مسیح، سرچ کنید؛ بازهم چیزی جز چند فریم از فیلم مصائب مسیح ساخته مل گیبسون پیدا نخواهید کرد؛ اما کافیست واژه عاشورا «ashora» را در گوگل سرچ کنید تا انبوهی عکس از افرادی با چهره های خون آلود و قمه به دست را به شما نمایش دهد.
 
شاید کمتر کسی بداند که مسیحیان کاتولیک در سراسر جهان، هر سال روزی را به عنوان روز «روز مصائب مسیح/ passion day» داشته و در این روز را با برگزاری مراسم های مختلفی گرامی می دارند؛ شاید برگزاری مراسم ها و نمایش های به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی (به اعتقاد مسیحیان) غیرخشن ترین قسمت مراسم های این روز باشد؛ این روز جلوه های خشن دیگری نیز دارد که رسانه های غربی (که همواره برخی مناسک نهی شده توسط علمای شیعه را به عنوان نماد عاشورا نشان می دهد) سعی می کنند چندان آنرا در معرض دید جهان قرار ندهند.
 

مراسم روز مصائب مسیح در لهستان
 
به اعتقاد مسیحیان 29 مارس هر سال، هفته پاک یا فصح است؛ این همان هفته‌ای که مسیحیان معتقدند که مصلوب شدن و رستاخیز عیسی در آن صورت گرفته‌است.
 
نمایش مصیبت های حضرت مسیح یکی از آئین‌های سنتی و مذهبی کاتولیک‌هاست که طی آن مصائب حضرت مسیح (ع) اعم از محاکمه، رنج، شکنجه، (به اعتقاد مسیحیان) مرگ و سرانجام مصلوب شدن ایشان به تصویر کشیده می‌شود.
 
این مراسم مسیحی یکی از آیین‌های همراه روزه‌ داری در هفتۀ مقدس (29 مارس: هفتۀ آخر زندگانی مسیح) به شمار می‌رود و در تمام اروپا و بخش‌هایی از آسیای شرقی از لهستان و رومانی و اسپانیا گرفته تا فیلیپین رواج دارد.
 

مراسم مصلوب کردن در روز مصائب مسیح (لهستان)
 
در این مراسم، پیروان و عزاداران مسیح به اصطلاح مصلوب، نه تنها به طور کلی چهره و تن برهنۀ خود را با ابزارآلات گوناگون می‌خراشند و شلاق می‌زنند، بلکه اصرار دارند که خودشان را درست به سبک و سیاق همان مصائبی که معتقدند حضرت عیسی تحمل کرده، زخمی کنند و شکنجه دهند.
 
عزاداران در این مراسم، ابزارهای دست‌سازی را که به همین منظور از یک دستگیره و میخ و خرده‌شیشه ساخته شده، با فشار بارها و بارها روی سینه، پاها و بازوهای برهنه خود می‌کشند و بدین ترتیب با جاری شدن خون از زخم‌های بدنشان  این آداب و رسوم را زنده می‌دارند.
 

یک مسیحی در حال زدن خار بر پشت خود در روز مصائب مسیح (اسپانیا)
 
نکته قابل توجه این است که برگزار کنندگان این مراسم‌ها در سراسر اروپا و بخش های آسیایی که معتقد به مذهب کاتولیک هستند، باور دارند که جاری شدن خون آنها باعث بخشش گناهان آنها در طول سال است.
 
در این میان هیچگاه کلیسای کاتولیک اعتراضی به برگزاری این مراسم های عزاداری خونبار نکرده و حتی مروج انواع خشونت بار عزاداری در این روز در نقاط مختلف جهان نیز هستند ولی هیچ کدام از رسانه های غربی به خشن بودن چنین مراسمی نمی پردازند اما در مقابل با وجود آنکه تقریبا اکثریت مراجع تقلید شیعه قمه زنی و لطمه زدن های خونبار به بدن را حرام اعلام کرده اند، رسانه های غربی تنها قمه زنی را نماد عزاداری برای امام حسین (ع) معرفی می کنند.
 

زخمی کردن بدن توسط مسیحیان فیلیپین در روز مصائب مسیح
 
 
همین دوگانگی اطلاع رسانی به خوبی می تواند نشان دهنده جهت دار بودن پوشش رسانه ای غرب در مواجه با عاشورا است؛ در همین حال کشورهای غربی با تحریک برخی گروه های به ظاهر شیعه و مروج عزاداری های غیرمتعارف مانند قمه زنی، بر افزایش فضای رعب و وحشت نسبت به عزاداری عاشورا کمک می کنند.
 
عکس هایی که در پایان این گزارش می آید تنها نشان دهنده گوشه ای از عزاداری های خشن در روز مصائب است؛ عکس هایی که برای پیدا کردن آنها، بر خلاف عکس های قمه زنی در روز عاشورا، باید تلاش زیادی کنید./ فارس
 

مراسم روز مصائب مسیح در لهستان
 



مراسم روز مصائب مسیح در فیلیپین

مراسم روز مصائب مسیح در ایتالیا

قتلگاه امام حسین(ع)

قتلگاه امام حسین(ع) معروف به گودال قتلگاه قسمت پایانی سمت چپ رواق جنوب غربی، به وسیله دری به سالن باریکی مرتبط است که در آن یک اتاق 9 متری قرار دارد. این مکان اندکی گود است و دیوارهای آن آیینه کاری و نقاشی شده است. در همین مکان شریف، فرزند زهرا (س) و نوه رسول خدا(ص) شهید شده است. از این جا دری است که به جای گودتری راه دارد که گویند آن جا محلی است که حضرت سید الشهداء(ع) از اسب بر زمین افتاد.اکنون چهار طرف گودال قتلگاه با پنجره‌های فولادی محصور شده و زائران از پشت آن به این مکان شریف نظاره می‌کنند و در غم شهادت فرزند فاطمه(س) به دست دشمن ظالم و کینه‌توز اشک می‌ریزند.

 

 

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

 

 

 

بی‌ریاترین هیئت امام حسین(ع)

تصویر زیر که این روزها در شبکه‌های اجتماعی دست‌به دست می‌چرخد ناب‌ترین لحظات عاشقی را با زبان کودکانه بیان می‌دارد و شاید بتوان این هئیت کوچک را در عین سادگی و بی‌آلایشی بزرگ‌ترین و با عظمت‌ترین هیئت در درگاه سیدالشهدا علیه‌السلام دانست.

نیازی به توصیف بیشتر نیست که تصویر خود گویای همه چیز است.

مقتل غم بار امام حسین (ع) به روایت های مختلف

در این قسمت مقتل امام حسین (ع)به روایت های مختلف گردآوری شده است.

 

مقتل الحسین ( علیه السلام ) به روایت شیخ صدوق

 

و نظر الحسین علیه السلام یمینا و شمالا و لایری أحدا، فرفع رأسه إلی السماء فقال: اللهم إنک تری ما یصنع بولد نبیک. و حال بنوکلاب بینه و بین الماء و رمی بسهم فوقع فی نحره و خر عن فرسه، فأخذ السهم فرمی به و جعل یتلقی الدم بکفه، فلما امتلأت لطخ بها رأسه و لحیته و هو یقول: ألقی الله عزوجل و أنا مظلوم متلطخ بدمی. ثم خر علی خده الأیسر صریعا و أقبل عدو الله سنان بن أنس الایادی و شمربن ذی الجوشن العامری فی رجال من أهل الشام حتی و قفوا علی رأس الحسین، فقال بعضهم لبعض: ما تنتظرون؟ أریحوا الرجل. فنزل سنان بن أنس [ صفحه ۱۶۹] الأیادی و أخذ بلحیه الحسین و جعل یضرب بالسیف فی حلقه و هو یقول: والله إنی لأجتز رأسک و أنا أعلم أنک ابن رسول الله و خیر الناس أبا و أما.و أقبل فرس الحسین حتی لطخ عرفه و ناصیته بدم الحسین و جعل یرکض و یصهل، فسمع بنات النبی صهیله، فخر جن فإذا الفرس بلا راکب، فعرفن أن حسینا قد قتل. و خرجت أم کلثوم بنت الحسین ]اخت الحسین[ واضعه یدها علی رأسها، تندب و تقول: وامحمداه، هذا الحسین بالعراء، قد سلب العامه و الرداء.و أقبل سنان حتی أدخل رأس الحسین بن علی علیه السلام علی عبیدالله بن زیاد و هو یقول:إملا رکابی فضه و ذهبا إنی قتلت الملک المحجباقتلت خیر الناس أما و أبا و خیرهم إذ ینسبون نسبافقال له عبیدالله بن زیاد: ویحیک! فأن علمت أنه خیرالناس أبا و أما، لم قتلته إذا؟! فأمر به فضربت عنقه و عجل الله بروحه إلی النار. و أرسل ابن زیاد قاصدا إلی أم کلثوم بنت الحسین ]اخت الحسین[ فقال لها: الحمدالله الذی قتل رجالکم، فکیف ترون ما فعل بکم؟ فقالت: یابن زیاد! لئن عینک بقلت الحسین فطالما قرت عین جده به و کان یقبله و یلثم شفتیه و یضعه علی عاتقه، یابن زیاد! أعد لجده جوابا، فإنه خصمک غدا. [۱۶۴] .

 

امام سجاد علیه السلام گوید: (پس از آن که یاران امام حسین علیه السلام یکی پس از دیگری شهید شدند)، امام حسین علیه السلام نگاهی به چپ و راست کرد، اما کسی را ندید. سرش را به سوی آسمان بلند کرد و گفت: خدایا تو می بینی که با فرزند [ صفحه ۱۷۰] پیامبرت چه می کنند.بنوکلاب میان او و آب، حایل شدند. تیری زدند که در گلویش نشست و از اسبش افتاد. تا تیر را کشید و دور انداخت کف دستش را زیر خون گرفت که پر از خون شد، سر و ریشش را با آن آغشت و گفت: من در حالی که ستم دیده و در خونم تپیده ام، به لقاءالله می شتابم، سپس بر گونه ی چپش به خاک افتاد.دشمن خدا، سنان بن انس ایادی و شمربن ذی الجوشن عامری در میان مردانی از اهل شام، پیش آمدند تا در بالای سرش ایستادند و به یکدیگر گفتند: منتظر چه هستید؟ این مرد را راحتش کنید. سنان بن انس ایادی از اسب، فرود آمد و ریش حسین علیه السلام را گرفت و با شمشیر به گلویش زد و گفت: به خدا سر از تنت جدا می کنم و خود می دانم که تو پسر رسول خدایی و از جهت پدر و مادر، برترین مردمانی.اسب حسین علیه السلام به پیش آمد و یال و کاکل خود را با خون آغشته ساخت و شروع کرد به دویدن و صیحه کشیدن. دختران پیامبر تا صیحه ی اسب را شنیدند، از خیمه ها بیرون آمدند که ناگهان، اسب بی سوار دیدند و دانستند که حسین علیه السلام کشته شده است. ام کلثوم دختر ]خواهر[ امام حسین علیه السلام هم در حالی که دست را بر سر نهاد بود بیرون آمد، او فریاد ناله می کرد و می گفت: وامحمداه! این حسین است که چنین در بیابان افتاده و عبا و عمامه اش به غارت رفته است[الف]

 

[الف]کتاب : مقتل الحسین ( علیه السلام ) به روایت شیخ صدوق

 

مقتل امام حسین(ع) از کتاب مقتل الشمس که نقل از کتاب لهوف سیدبن طاووس است

گروه پیاده لشکر ابن سعد، از راست و چپ بر باقیماندگان یاران حسین (ع) حمله کردند و آنان را نیز به شهادت رسانیدند تا آنکه سه یا چهار نفر بیش باقی نماند.حسین (ع) که چنین دید، پیراهن یمانی را طلب کرد و آن پارچه ای چنان درخشنده داشت که چشم را خیره می کرد، او برای آنکه پس از کشتنش آن پیراهن را از تنش بیرون نکنند، آنرا پاره کرد و سپس پوشید. گر چه باز هم پس از شهادتش، ابجر بن کعب آنرا ربوده و آن حضرت را عریان گذاشت، اما گویند پس از واقعه عاشورا، دو دست این مرد پست، در تابستانها همچون دو چوب، خشک می شد، و در زمستان تازه می گردید و خون و چرک از آن می جوشید، و با این نکبت زندگی کرد تا آنکه خدا او را هلاک کرد.و چون از یاران حسین (ع) جز سه تن برای آنحضرت باقی نماند، به سوی دشمن پیش آمد و به دفاع از خویش پرداخت. آن سه نفر نیز دشمنان را از پیرامون حسین (ع) پراکنده می ساختند، تا آنکه هر سه کشته شدند. و امام (ع) تنها ماند. زخمهای گران در سر و بدنش او را زمین گیر ساخته بود، ولی باز هم با شمشیر دشمنان را می زد و آنان ناگزیر به راست و چپ پراکنده می شدند. [۳۷۶] .راوی گفت: حسین (ع) آنقدر با آنان جنگید که در اثر بهم خوردن صفها، انبوه لشکر در میان حسین و خیمه ها قرار گرفتند. [۳۷۷] .

 

در این هنگام شمر بسرا پرده حسین (ع) حمله افکند و خود را به خیمه های [ صفحه ۲۴۵] آن حضرت رسانید و خواست تا آنها را غارت کند. [۳۷۸] .آن حضرت فریاد زد: ویلکم یا شیعه آل ابی سفیان، ان لم یکن لکم دین و کنتم لا تخافون المعاد فکونوا احرارا فی دنیاکم و ارجعوا الی أحسابکم ان کنتم عربا کما تزعمون.وای بر شما! ای پیروان خاندان ابی سفیان، اگر دین ندارید و از روز بازپسین نمی هراسید، دست کم در دنیا آزادمرد باشید.گر شما را به جهان مکتب و آیین نیست لااقل مردمی آزاده به دنیا باشیدشمر با صدای بلند گفت: چه می گویی ای پسر فاطمه؟فرمود: من با شما جنگ می کنم و شما با من، زنان را در این میان گناهی نیست، پس نگذارید این خیره سرها، نادانها، و ستمگرهای شما تا هنگامی که زنده ام به حرم من حمله برند. [۳۷۹] .پس دست بردارید، زیرا ساعتی بعد همه اثاث زندگی ام در اختیار شما قرار می گیرد. [۳۸۰] .شمر گفت: پیشنهادت را می پذیرم ای پسر فاطمه! آنگاه همگی دوباره آهنگ جنگ با آن حضرت کردند.حمید بن مسلم می گوید: بخدا من مرد گرفتار و مغلوبی را هرگز ندیدم که فرزندان و خاندان و یارانش کشته شده باشند ولی استوارتر و دل دارتر از حسین باشد زیرا چون لشکر پیاده دشمن بر او حمله می کرد، او با شمشیر به ایشان یورش می برد، و آنان چون گله گوسفندی که از برابر گرگ فرار کند بر چپ و راست می گریختند.شمر بن ذی الجوشن که چنان دید، سوارکاران را فراخواند و آنان را در پشت سر [ صفحه ۲۴۶] نیروهای پیاده قرار داد، آنگاه به تیراندازان دستور داد: او را تیرباران کنند! آنان چندان تیر بر حسین انداختند که بدنش چون خار پشت شده بود. [۳۸۱] .در آن حال صالح بن وهب مری چنان نیزه ای بر پهلویش زد که از اسب بر زمین افتاد گونه راستش به روی خاک قرار گرفت و در حالی که می گفت: «بسم الله و بالله و علی مله رسول الله. سپس از روی خاک برخاست. [۳۸۲] .زینب چون دریافت که حسین از زین بر زمین افتاده است از خیمه ها بیرون رفت و فریاد برآورد «وا أخاه! وا سیداه،وا أهل بیتاه، لیت السماء أطبقت علی الأرض و لیت الجبال تدکدکت علی السهل» ای وای برادرم! ای وای آقایم! ای وای خاندانم! ای کاش آسمان بر زمین فرو می ریخت و ای کاش کوهها پاره پاره می شدند و بر بیابانها می پاشیدند.زینب، خطاب به عمر بن سعد فریاد زد: وای بر تو ای عمر! آیا اباعبدالله را می کشند و تو نگاه می کنی؟عمر هیچ پاسخی نداد.زینب فریاد برآورد: وای بر شما! آیا یک مسلمان در میان شما مردم نیست؟هیچ کس پاسخش نداد.در این هنگام شمر به سوارگان و پیادگان سپاه فریاد زد: وای بر شما! درباره این مرد، در انتظار چه هستید؟ مادرتان در عزای شما بگریند.پس لشکر از هر سو، به حسین حمله ور شدند، زرعه بن شریک، ضربتی بر کتف چپ آن حضرت زده و آن را از پیکرش جدا ساخت. [۳۸۳] .حسین (ع) با شمشیر خود زرعه را از پای در آورد. [۳۸۴] .و شخص دیگری ضربتی بر گردنش وارد آورده، صورت آن بزرگوار فرو افتاد. [ صفحه ۲۴۷] دیگر خسته و مانده شده بود، بگونه ای که چون می خواست برخیزد و دوباره به زمین می افتاد. [۳۸۵] .سنان بن انس نخعی نیزه ای به گودی گلوی حضرت فرو برد و سپس نیزه را بیرون کشید و بر استخوانهای سینه اش کوبید، و در پی آن تیری نیز رها کرد، تیر بر گلوی حسین (ع) نشست، آن حضرت تیر را از گلوی خویش بیرون کشید و هر دو کف دست به زیر خون گلویش گرفت، همین که کفهایش پر از خون شد، سر و روی خود را رنگین کرد، و چنین فرمود: «هکذا ألقی الله مخضبا بدمی مغضوبا علی حقی» با همین حال که به خونم آغشته ام و حقم را غصب کرده اند خداوند را ملاقات خواهم کرد. [۳۸۶] .هلال بن نافع که خود از سربازان عمر بن سعد بوده است می گوید: من در این هنگام از میان لشکر بیرون رفتم و در میان دو صفی که حسین را در محاصره گرفته بودند بر بالینش ایستادم و او در حال جان کندن بود، بخدا سوگند هرگز آغشته بخونی را زیباتر و نورانی تر از او ندیدم، زیرا من آن چنان محو نور صورت نورانی و پیکر زیبایش شده بودم که متوجه شدم چگونه او را می کشند.حسین در آن حال آب خواست، شنیدم مردی می گفت:بخدا سوگند. آب نخواهی چشید تا به جایگاه گرم و سوزان جهنم وارد شوی و از آب گرم بنوشی!پس شنیدم که آن حضرت پاسخ داد: «یا ویلک أنا لا أراد الحامیه و لا أشرب من حمیمها بل ارد علی جدی رسول الله (ص) و أسکن معه فی داره و فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر و أشرب من ماء غیر آسن و أشکوا الیه ما أرتکبتم منی و فعلتم بی» ای وای بر تو! من نه بر آتش جهنم وارد می شوم

 

و نه از حمیم آن می نوشم بلکه من بر جدم رسول خدا وارد خواهم شد و در کنار او در جایگاه صدق نزد آن سلطان نیرومند خواهم [ صفحه ۲۴۸] نشست و از آبی تازه که کهنه نمی شود، خواهم نوشید و شکایت رفتار شما با من را، به آن حضرت خواهم رسانید. [۳۸۷] .هانی بن ثبیت می گوید: من از شاهدان قتل حسین (ع) بودم، و نزد سواران لشکر ایستاده بودم، که کودکی از خاندان حسین بیرون آمد و هراسان بسوی چپ و راست می نگریست ناگاه مردی از لشکریان عمر سعد را دیدم که اسب خود را رکاب زد و به آن کودک رسید و از روی اسب خم شد و آن کودک را به قتل رسانید. [۳۸۸] .

 

سوید بن عمرو، در اثر شدت جراحت وارده، بی هوش در میان کشتگان افتاده بود چون به هوش آمد، شنید که می گویند، حسین (ع) کشته شد، هراسان از جا برخاست و چون شمشیرش را برده بودند، کاردی را که با خود داشت به دست گرفته و ساعتی با دشمن به نبرد پرداخت تا آنکه توسط عروه بن بطاء تغلبی و زید بن رقاد، به شهادت رسید. و او آخرین فردی بود که کشته شد. [۳۸۹] .گفته اند او مردی شریف، بسار نمازگزار، و چون شیر شجاع و در جنگ پایدار بود. [۳۹۰] .[ب]

 

[۳۷۹] لهوف، ص ۵۲.[۳۸۰] مقاتل الطالبیین، ص ۷۹.[۳۸۱] ارشاد، ص ۲۴۲.[۳۸۲] لهوف، ص ۵۴.[۳۸۳] ارشاد، ص ۲۴۲.[۳۸۴] لهوف، ص ۵۴.[۳۸۵] لهوف، ص ۴۵. ارشاد، ص ۲۴۲.[۳۸۶] لهوف، ص ۵۴.[۳۸۷] لهوف، ص ۵۵.[۳۸۸] مقاتل الطالبیین، ص ۷۹.[۳۸۹] طبری، ج ۵، ص ۴۵۳.[۳۹۰] لهوف، ص ۴۸.[۳۷۹] لهوف، ص ۵۲.[۳۸۰] مقاتل الطالبیین، ص ۷۹.[۳۸۱] ارشاد، ص ۲۴۲.[۳۸۲] لهوف، ص ۵۴.[۳۸۳] ارشاد، ص ۲۴۲.[۳۸۴] لهوف، ص ۵۴.[۳۸۵] لهوف، ص ۴۵. ارشاد، ص ۲۴۲.[۳۸۶] لهوف، ص ۵۴.[۳۸۷] لهوف، ص ۵۵.[۳۸۸] مقاتل الطالبیین، ص ۷۹.[۳۸۹] طبری، ج ۵، ص ۴۵۳.

[۳۹۰] لهوف، ص ۴۸.

[ّب]کتاب مقتل الشمس

 

 

مقتل امام حسین (ع) به روایت از خوارزمی و طبری

 

خوارزمی گوید:میان او و خیمه گاه فاصله انداختند. بر سر آنان فریاد کشید: وای بر شما ای پیروان آل ابی سفیان! اگر دین ندارید و از قیامت نمی ترسید، پس در این دنیای خود آزاده باشید و اگر عرب هستید -آن گونه که می پندارید – به شرافت خانوادگی خود برگردید. شمر ندا داد: ای حسین! چه [ صفحه ۱۷۹] می گویی؟ فرمود: می گویم این منم که با شما می جنگم و شما با من می جنگید، زنان را گناهی نیست. سرکشان و طغیانگران و جاهلان خود را تا من زنده ام، از تعرض به خانواده ام بازدارید. شمر گفت: باشد ای پسر فاطمه! سپس شمر به همراهان خویش داد زد: از حریم خانواده ی این مرد دور شوید و سراغ خودش بروید. به جانم سوگند که هماورد بزرگواری است! مردم از هر سو به نبرد پرداختند. امام بر آنان تاخت و آنان بر امام حمله می آوردند و او در همین حال آب می طلبید تا جرعه ای از آن بنوشد. هر بار که با اسب خویش به سوی فرات می تاخت، بر او حمله می کردند و امام را از آب دور می ساختند. [۳۷۳] .

 

طبری گوید:هشام به نقل از عمرو بن شمر، از جابر جعفی روایت کرده است که: امام حسین علیه السلام تشنه شد و تشنگی اش شدت یافت. نزدیک شد تا آب بنوشد، حصین بن نمیر تیری افکند که بر دهان امام نشست. امام شروع کرد به گرفتن خون از دهانش و آن را به آسمان می پاشید. سپس خدا را حمد و ثنا گفت و دستان خود را جمع کرد و گفت: خداوندا! آنان را نابود کن و بر روی زمین کسی از آنان باقی نگذار.هشام از پدرش محمد بن سائب، از قاسم پسر اصبغ بن نباته، از کسی که شاهد امام حسین علیه السلام در میان لشکرش بوده روایت کرده است که: چون سپاه حسین علیه السلام شکست خورد، [ صفحه ۱۸۰] بر اسب سوار شد و به سمت فرات رفت. مردی از بنی ابان بن دارم گفت: وای بر شما! میان او و آب فاصله بیندازید تا پیروانش به سوی او نیایند. گویند: بر اسب خویش زد و تاخت. مردم هم در پی او آمدن و بین امام و فرات فاصله افکندند. امام علیه السلام فرمود: خداوندا! تشنه اش گردان. در حالی که آن مرد، تیری از تیردان خود جدا می کرد، آن را بر دهان امام حسین علیه السلام زد. امام، تیر را بیرون آورد، آنگاه مشتهای خود را گرفت و پر از خون شد. امام حسین علیه السلام گفت: خدایا! به درگاهت شکایت می کنم از آنچه با پسر دختر پیامبرت می کنند.گوید: به خدا سوگند چیزی نگذشت مگر آنکه خداوند، عطش را در جان آن مرد ریخت؛ هر چه می نوشید سیراب نمی شد. [۳۷۵] .

 

اصابت تیر بر پیشانی امام

 

ابن اعثم گوید:سپس مردی از آنان به نام ابوجنوب جعفی تیری افکند که بر پیشانی امام فرود آمد. حسین علیه السلام تیر را درآورد و کنار انداخت. خونها بر صورت و محاسن حضرت جاری شد. حسین علیه السلام گفت: خدایا! می بینی که از دست این بندگان نافرمان و طغیانگر تو در چه حالی هستم. خدایا! نابود و ریشه کنشان کن و روی زمین احدی از آنان باقی نگذار و هرگز آنان را نیامرز.گوید: سپس همچون شیری خشمگین بر آنان حمله کرد. به هر یک می رسید، شمشیری حواله اش می کرد و او را بر زمین می انداخت. تیرها از هر سو می آمد و حضرت با سینه اش از تیرها استقبال می کرد، در حالی که می گفت: ای امت بد! با امت و عترت محمد صلی الله علیه و اله و سلم چه بد رفتار کردید! آگاه باشید که پس از کشتن من، کشتن هر یک از بندگان خدا برایتان آسان خواهد بود. به خدا سوگند، امید آن دارم که خداوند با خواری شما مرا کرامت بخشد و از جایی که نفهمیدم، انتقام مرا از شما بگیرد.حصین بن نمیر فریاد زد: ای پسر فاطمه! خدا چگونه از ما انتقام می گیرد؟فرمود: قدرت شما را به جان خودتان می افکند و این گونه خونهایتان را می ریزید؛ سپس عذابی دردناک بر شما فرومی ریزد. [۳۷۶] .طبری گوید:ابومخنف از صقعب بن زهیر از حمید بن مسلم نقل می کند: [ صفحه ۱۸۱] امام حسین علیه السلام جبه ای از خز داشت، عمامه بر سر نهاده بود و خضاب بر موهای خویش زده بود و شنیدم پیش از کشته شدن، در حالی که بر روی دو پا مثل سواره ای شجاع می جنگید و مواظب تیراندازان بود و در پی فرصت برای حمله بود، بر سپاه حمله کرد، در حالی که می گفت: آیا به کشتن من یکدیگر را تحریک می کنید؟ پس از من هرگز بنده ای از بندگان خدا را نمی کشید که به اندازه ی کشتنم خشم خدا را برانگیزد. به خدا قسم امیدوارم با خواری شما خدا به من کرامت بخشد، سپس از آنجا که نفهمید، انتقام مرا از شما بگیرد. به خدا قسم اگر مرا بکشید، خداوند نیرویتان را در میان خودتان خواهد افکند و خونهایتان را خواهد ریخت. سپس هرگز از شما راضی نخواهد شد تا آنکه عذابی دردناک برایتان دهد. [۳۷۷] .[ج]

[۳۷۳] مقتل الحسین، ج ۲، ص ۳۳.[۳۷۴] مناقب، ج ۴، ص ۵۸.[۳۷۵] مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۷۵.[۳۷۶] الفتوح، ج ۵، ص ۱۳۵.

 

[ج]کتاب:مقتل امام حسین علیه السلام/ گردآورنده گروه حدیث پژوهشکده باقر العلوم علیه السلام ؛ ترجمه جواد محدثی

آسیب شناسی مراسم عزاداری سیدالشهدا (ع)

محرم و صفر هنگامة تفکر و تأمل دربارة قیام حسینی و توسل و عزاداری برای سیدالشهداست.
امامی که برای احیای دین جد بزرگوارش و ترویج فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر آنچه از جان، مال، آبرو، ناموس و خانواده داشت یک جا در راه خدا قربانی کرد تا قیام او و برکات نام زیبایش اسلام را زنده نگاه دارد. سبط نبی گرامی اسلام مصداق ثقلین، قرآن ناطق و همان عترت پیامبر است که «خونش خون های همه ملت های اسلامی را به جوش می آورد». انقلاب حسینی خواست خداست و در تحقق خواست خدا هیچ شک و شبه ای وجود ندارد. بر همین اساس نه یزدیان توانستند نام حسین و ارزش های حسینی را در کربلا محاصره و محدود نمایند و نه دیگر طاغوتیان زمان می توانند کاروان سید الشهدا و عَلَم مبارزه با ظلم و ستم را در عاشورای ۶۱ هجری دفن نمایند. همان خدایی که می خواهد بندة برگزیدة خود را کشته و خانواده اش را اسیر ببیند می خواهد نام او و گسترة عزاداری اش آنچنان جاویدان و فراگیر باشد که حتی «در بارگاه قدس که جای ملال نیست، سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است».

در کشور ما نیز با فرارسیدن محرم و صفر مردم برای برپایی مجالس عزاداری امام مظلوم و یاران فداکارش سر از پانمی شناسند. اما این مراسم همواره در معرض آسیب هایی قرار دارد که می بایست برای حفظ شأن آن در جهت شناسایی و کاهش این آسیب ها اقدام نمود. بر این اساس آسیب شناسی مراسم عزاداری امام حسین از دو منظر ظاهری و محتوایی مطرح می گردد:

الف: آسیب های ظاهری: برخی از مهمترین آسیب های که شکل و قالب عزاداری ها را تهدید می نماید عبارتند از:

 عدم توجه به شعور و آگاهی و اکتفا به شور و هیجان: ماندگاری شور و هیجان در مجالس عزاداری در صورتی تضمین می گردد که مفهوم قیام عاشورا که با فطرت ظلم ستیز آدمی همخوانی دارد در دایرة شعور و آگاهی آحاد جامعه خصوصاً جوانان تبیین گردد. هرچند شور و هیجان حاصل از سینه زنی ها و زنجیرزنی ها قابل توجه و در جای خود ارزشمند است اما باید بدین نکته توجه شود که رسیدن به معنای واقعی قیام حسینی و شعور حاصل از آن اهمیت بیشتری دارد. لذا باید با پرهیز از اکتفای صرف به مداحی در مجالس عزاداری خطبای آشنا به ابعاد مختلف اسلامی نسبت به تبیین قیام عاشورا به شیوه ای که برای مردم گیرا و قابل درک باشد اقدام نمایند.

 استفاده از موسیقی های لهوی: استفاده از موسیقی هایی با آهنگ های لهوی و حرام و یا حتی موسیقی هایی که بیشتر حالت طرب و شادمانی دارند با روح مجالس عزاداری امام حسین(ع) منافات دارد. متأسفانه بعضاً مشاهده می شود برخی مداحان ‏ترانه‏ های لس آنجلسی امروز را گوش می ‏دهند و برای آن آهنگ محتوایی جهت عرضه در مجلس عزای حسینی تهیه می نمایند. که این امر بدون شک ناپسند وهتک حرمت مجالس عزاداری است.

 برخورد کاسبکارانه با مجالس عزاداری: یکی دیگر از آسیب های شکلی عزاداری ها برخورد کاسبکارانه با مجالس سوگواری امام معصوم می باشد. متأسفانه عده ای با معارف، مدایح و مراثی اهل بیت(ع) همانند کالا برخورد کرده و بدان نگاه کاسبکارانه دارند. البته قاعدتاً حساب این دسته از افراد با آنانی که تنها برای خدا در این راه تلاش می کنند و مردم از سر ارادت به خاندان عصمت و طهارت به آنها هدیه می دهند جداست.

ب: آسیب های محتوایی: این آسیب ها که محتوای مجالس عزاداری را تهدید می نماید عبارتند از:

 دروغ گویی و طرح مسائل غلوآمیز: متأسفانه عده ای برای مقدس جلوه دادن خود با طرح مسائل غلوآمیز در عزاداری ها موجب وهن باورهای مردم می گردند. این در حالیست که قیام سرخ حسینی حقیقتی ماندگار است که نیاز به غلو ندارد. بی شک غلو کردن در عزاداری ها سبب تخریب چهرة منطقی شیعه آن می گردد. همچنین علاوه بر غلو کردن دروغ گویی نیز از دیگر آفت ها در این مجالس است. متأسفانه بعضاً مشاهده می شود که برخی از افراد مطالبی در رابطه با سالار شهیدان می گویند که تنها حاصل ذهن آنهاست، با عقل منافات دارد و دروغ بودنش آشکار است.

 بیان تعابیر ذلت آمیز: ساحت مقدس اهل بیت(ع) از هرگونه ذلت و خواری به دور است. بدون شک یکی از دستاوردهای مهم قیام حسینی برای آزادگان طول تاریخ تحقق شعار«هیهات منا الذلة»است. امام معصوم خود نماد عزت است تن به ذلت نمی دهد و به بازماندگان خویش هم بر حفظ عزت تأکید می نماید. پس طرح عناوین ذلت ‏آمیز و تعابیری همچون بیمار خواندن امام سجاد(ع) و یا مضطر خواندن زینب کبری(س) از آسیب های جدی در این راستا می باشد.

  پادشاه انگاری اهل بیت و بیان مطالب موهن: یکی از آسیب هایی که مجالس عزاداری را تهدید می کند بیان مطالبی است که در شأن دربار پادشاهان طاغوتی است نه امام معصوم(ع). مثلاً عده ای ‏به ظاهر برای عرض ارادت در عزاداری می گویند؛ «من سگ کوی زینبم» یا مطالب تحقیرآمیز و موهن دیگری از این جنس. مسلماً تواضع و محبت به اهل بیت پیامبر بسیار پسندیده است اما به طور حتم این امر با ذلیل کردن خویش منافات دارد. چرا که اهل بیت از پیروان خود می خواهند پیرو آن ها و مومن و صالح باشند نه ذلیل و فرومایه.

 اکتفا به طرح جنبة ملکوتی سیمای معصومین: معصومین(ع) دو جنبه دارند؛ یکی جنبه ملکوتی که براین اساس معصوم اند، ولایت تکوینی و علم غیب و سایر مواردی از این دست دارند و دیگر جنبة زمینی که الگوی زندگی و به تعبیر قرآن بشری هستند مثل سایر انسان ها:«قل انما انا بشر مثلکم». متأسفانه در حالی که باید در مجالس عزاداری به هر دوبعد توجه شود بسیاری تنها به جنبة ملکوتی پرداخته و از ذکر خصایص رفتاری آنها همچون مهربانی، زهد، کمک به مردم و ... سخنی نمی گویند.
 طرح معارف اهل بیت بر مبنای خواب و مکاشفه: برخی افراد در مجالس عزاداری، معارف اهل بیت را تنها در قالب خواب و مکاشفه مطرح می کنند. خواب و مکاشفه برای خود بیننده حجت نیست تا چه رسد به دیگران. به بیان دیگر هرچند ممکن است برخی رویاها صادق باشند ولی قطعاً حجت شرعی نخواهند داشت. طرح مبانی معرفتی اهل بیت بر مبانی سست خواب و مکاشفه که راهی برای اثبات و نفی آن نیست بی شک حربه ای خواهد شد برای شیادان و افرادی که با سواستفاده و دروغ پردازی از این راه به دنبال آسیب رساندن به چهرة واقعی شیعیان هستند.

 افراط و تفریط در مناسبات فی مابین دین و سیاست: مجالس عزاداری در ارتباط با مسائل سیاسی گاهی دچار افراط و تفریط می شود. قاعدتاً نه آنهایی که می گویند ما تنها می خواهیم گریه کنیم و کاری به سیاست نداریم در مسیر اعتدال و معنای واقعی مجلس عزای امام حسین(ع) هستند و نه آنهایی که مجلس عزاداری را جایی برای میتنیگ ها و تسویه حساب های سیاسی و یا کانون های حزبی می پندارند.

سخن پایانی اینکه در بحث آسیب شناسی مراسم عزاداری سیدالشهدا(ع) معمولاً دو نظریه افراطی و تفریطی وجود دارد؛ اول نظریه افراطی؛ که بیان می دارد به جهت آن که عزاداری امری مقدس است نباید نقد شود بلکه می بایست به مردم اجازه داد به هر صورتی که می خواهند عزاداری نمایند. که قاعدتاً این نظر صحیح نیست. زیرا اگر عزاداری آسیب شناسی و آسیب زدایی نشود در مرور زمان بدعت های غلطی در این عرصه وارد می شود که سبب تحریف می گردد. دوم؛ نظریه تفریطی که طی آن عده ای چنان بی محابا به نقد مجالس عزاداری، مداحان و خطبا می پردازد که ممکن است مردم را از اصل برپایی مجالس دلسرد نماید. باید نقد و آسیب شناسی به گونه ای باشد که با ضمن روشنگری با پرهیز از افراط و تفریط اصل عزاداری وحرمت برپاکنندگان مجالس ذکر مناقب و مصائب اهل بیت را حفظ نماید.