امام علی(ع) در یک روایت به برخی فتنه‌های آخرالزمانی و راهکارهای عبور از آن‌ها اشاره می‌فرماید.بخش عمده‌ای از خطبه‌های نهج البلاغه که در آن‌ها اشاره به امام زمان(عج) دارد، مربوط به علائم و نشانه‌های آخرالزمان است. از جمله حضرت در خطبه 187 می فرمایند:
* هان ای مردم در آینده پشت کردن روزگار خوش و قطع شدن پیوندها و روی کار آمدن خردسالان را انتظار کشید؛ اَلَا بِاَبِی وَ اُمِّی هُمْ مِنْ عِدَّهٍ اَسْمَاوُهُمْ فِی السَّمَاءِ مَعْرُوفَه
شب اول ربیع الاول را لیله‌المبیت نامیده‌اند.دلیل این نام خوابیدن حضرت علی (ع) در رختخواب پیامبر (ص) و آغاز هجرت نبی اعظم (ص) از مکه به مدینه است.سال سیزدهم هجری است. مسلمانان تحت ستم مشرکان مکه بر اساس پیمان‌های سال ۱۱ و ۱۲ بعثت با مردم مدینه به ویژه بیعت‌الحرب -که در عقبه مِنی شبانه بسته شد و در آن پیمان مردم یثرب شهر خود را در اختیار مسلمانان قرار داده بودند- کم‌کم به سوی مدینه هجرت کردند و در مکه از تعداد مسلمانان کاسته شد.مکیان در دارالندوه جمع شدند و تصمیمی گرفتند؛ ابن هشام، شیطان را در این تصمیم شریک می‌داند. تصمیم جلسه با مشورت شیخ نجدی بر این شد که نمایندگان قبایل مختلف دسته‌جمعی به خانه پیامبر (ص) حمله کنند و پیامبر (ص) را از پای درآورند. مطابق نقشه به خانه پیامبر حمله‌ور شدند و شمشیرها را آماده فرود کردند که با کنار رفتن ملحفه، با علی (ع) مواجه شدند که به جای پیامبر (ص) در بستر آرمیده بود. و بدین شکل نقشه مشرکان مکه بر باد رفت.
امیرالمومنین، علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) می‌فرمایند:
بِتَرکِ ما لا یَعنیکَ یَتِمُّ لَکَ العَقلُ.
با فرو گذاشتن کارهای بیهوده، خردت کامل می‌گردد.
غرر الحکم، حدیث ۱۹۱۴
