دست‌درازان به بیت‌المال نخوانند

در دوران حکومت امام علی (علیه السلام)، به آن حضرت خبر رسید که «ابن هرمه» مامور حکومتی ناظر بر بازار اهواز، مرتکب خیانتی شده است. امام (علیه السلام) پس از اطلاع، به فرماندار خود در اهواز چنین نوشت:

هنگامی که نامهٔ مرا خواندی، ابن هرمه را از نظارت بازار برکنار دار و او را به مردم معرفی کن و به زندانش بیفکن و آبرویش را بریز و به همه بخش‌های تابع اهواز بنویس که من (علی) چنین عقوبتی برای او معین کرده‌ام. مبادا در مجازات او غفلت یا کوتاهی کنی، که نزد خدا خوار می‌شوی و من به زشت‌ترین صورت ممکن تو را از کار بر کنار می‌کنم و خدا آن روز را نیاورد.

و چون روز جمعه رسید، او را از زندان درآور و ۳۵ تازیانه به او بزن و او را در بازار بگردان و هر کس گواهی آورد که ابن هرمه از او چیزی گرفته است، او را با گواه قسم بده و مبلغ را از مال ابن هرمه بردار و به صاحب آن بپرداز و دوباره او را خوار و سر افکنده و بی‌آبرو به زندان بازگردان، پاهایش را در بند بگذار و تنها برای نماز باز کن، فقط اگر کسی برایش خوراک یا نوشیدنی یا پوشاک یا زیراندازی آورد به او برسان.

شب‌ها زندانیان را به فضای باز بیاور، جز ابن هرمه! مگر بترسی که بمیرد، در این صورت او را نیز به حیاط زندان بیاور و اگر دیدی هنوز طاقت تازیانه خوردن دارد، پس از ۳۰ روز، ۳۵ تازیانه دیگر به او بزن. برای من بنویس که درباره بازار چه کردی، پس از این خائن چه کسی را برگزیدی، در ضمن حقوق ابن هرمه خائن را نیز قطع کن.

الحیاه، ۴۱۰